Brieven. Deel 7. Multatuli-Busken Huet 1866

Aan den Heer Julius de Geyter.
I.

Amsterdam 22 febr. 1865.

Geachte Heer de Geyter! Dank vooruw ‘Drie menschen’ en voor 't vereerend inschrift. Och, ik mag sedert eenigen tyd niet lezen. Myn ogen hebben nog juist sterkte genoeg voor 't nodige

[p. 173]

corrigeren van drukproeven... en niet eens dàt, altyd.

Ja, zó is 93 gekomen! En erger nog: de jacquerien. 93 was een stryd over ‘zyn’. Er zal stryd komen over ‘hebben’. Zo is de geschiedenis der mensheid één bloedige vervoeging (conjugatie) van de hulpwerkwoorden.

O, o... is 't niet een malle aanmatiging dat ik u myn portret zend? Nu, ik doe 't. Niemand dwingt u 't optehangen of te bewaren. Het vertrekt heden. Een kleine toelichting; er staat iets onder. Die legende heeft geen andere strekking dan waarmerken, en waarborgen tegen namaak. Want dat zouden anders myn vrinden ‘de Hollanders’ terstond doen, en daar 't is uitgegeven met een bepaald doel (namelyk 't byeenbrengen van geld tot het opzetten van een dagblad) moet dat belet worden. Zoek dus geen zin in 't onderschrift. Ik moet er honderden, ja duizend misschien ondertékenen, en kàn dus geen betékenis leggen in elk motto.

Ik groet u vriendelyk en beveel my aan in uwe herinnering.

Douwes Dekker.