[7 maart 1887
Brief van Mimi aan mevr. M.C. Funke-de Koning]
7 maart 1887
Brief van Mimi aan mevr. M.C. Funke-de Koning. Dubbel velletje postpapier, waarvan blz. 1-3 en 4 (½) beschreven. (M.M.)
N. Ingelheim 7 Maart 87
Lieve beste Marie! Dank je voor je goede vriendelyke woorden by myn onnoembaar verlies. - Ja, het is misselykGa naar eind1. hard - en eigenlyk weet men niet hoe men 't te boven komt. 25 jaren lang heb ik geen gedachte gehad die zich niet spon om hem - en nu is hy weg en ik alleen leef! Woutertje is zoo lief ofschoon altyd een kind. Gister zei hy: ma, als je wist waar pa was zou je er zeker heen gaan, maar dan zou je my moeten meenemen, vergeet dat niet!’ Zoo'n kind!
Ja, veel heb ik in deze dagen aan uw man gedacht - en het betreurd, zyn gemis. Ik weet dat hy me in veel dingen had kunnen en ook willen raden en helpen, want het leven gaat voort en men wordt meegesleept door de stroom en moet mee. liever wilde ik stilstaan en terugzien alleen, maar dek zelf had zulke gezonde begrippen - ook moet men vooruit al bloedt het hart
We hebben zyn dood maar één dag voorzien. Ofschoon behalve zyn asthma verkouden sinds januari, en dat hy zich ook slap voelde, was hy toch opgewekt en voelde zich niet ziek. Woensdag avond hebben we met onze gasten nog gewhist. donderdag was hy wat minder wel, maar zeide toch nog: ‘geloof me het is niets dan die verkoudheid, dat gaat weer voorby.’ - maar dien nacht was hy zeer benauwd, zoodat ik zeer bevreesd werd. hy begon toen ook aan sterven te denken, en toch toen hy saturdag om half 3 een slaapdrank innam hoopten we beiden hy beter zou ontwaken. helaas, hy is zoo ingeslapen voor goed. myn een en myn alles. Plannen voor de toekomst heb ik nog niet. hierblyven, zal ik wel niet kunnen, of liever, dat kan niet. - Ik dank je wel dat je me wilt helpen zoo mogelyk, en dat je aan Woutje dacht! maar het beste is dat ik 't kind by me houd. omdat hy niet alleen verdriet zou zien, laat ik hem in 't dorp overblyven tusschen de schooluren maar om half 5 komt hy thuis. De eerste drukten zyn voorby, maar myn