Volledige werken. Deel 15. Brieven en dokumenten uit de jaren 1872-1873

[15 januari 1873
Aantekeningen van Mimi in Dagboek]

15 januari 1873

Aantekeningen van Mimi in Dagboek II. (M.M.)

Woensdag 15 Jan. 's avonds

tien uur.

Daarzoo was Marie hier. Ik had haar dat stukje van v.G. over Hilda geleend. Ze bracht het terug. We spraken er over. over Hilda. Marie zei o.a. - Ja, en als er nu eens geen oorlog was geweest, geen roodkruis, wat dan? Neen, zeide D zoo moet je 't niet opvatten. Dat roodekruis is bijzaak. 't hoofdidee blijf ik altijd mooi vinden de conceptie is schoon. Een atheistisch meisje, dus zonder godsdienst dat zich opoffert. dat roode kruis is nonsense. Oorlog is oorlog. daarbij komt geen menschlievendheid te pas. Verbeelje dat er veel porselein hier in de kamer is en dat twee menschen er plezier in hebben dat kapot te smijten. Zou 't je dan in je hersens komen te denken dat je een nuttig werk deed door de stukjes weer optezoeken en aan elkaar te gaan lijmen? neen immers? - 't Gekste van al is nog als de vorsten zich zelf met dat roode kruis bemoeien. Om bij die vergelijking te blijven dat is alsof jij en ik hier alles zelfkort en klein werpen en dan medailles uitlooven aan wie z'n best doet om 't weer aan elkaar te plakken.-

[p. 579]

Hij zeide hij zoo zonder spirit was. ik ben vreesselijk ongerust over zn hoest. Gister kwam de dokter. Hij schreef wat anders voor. De laatste dagen had hij 's nachts toch gehoest. erg nog al. Deze nacht zonder medicijn was 't niet erger. Hij zit dan op. 't maakt mij zoo verdrietig! Tegen Marie zeide hij: ‘ik zit dan met m'n opgetrokken beenen zoo sip te kijken.’ mn engel. Hij merkt wel hoe verdrietig ik ben. hij is zoo lief tegen me. van middag xxx dat was zoo lang niet gebeurd daar ik alle avonden wilde dat hij in sliep. hij was zoo innig. ik ben zoo ongerust. van morgen schreef ik aan tine, of door haar aan Edu. ik ben zoo ongerust. sedert 2, 3 dagen is dat zoo erg geworden. god geve ik mij vergis. Zonder hem - o de zon zou zwart zien. mijn engel. ik kan niet schrijven van angst.-

Marie Anderson verveelt hem zoo. Ik heb zoo'n medelijden met haar, zeide hij, haar hartelijkheid roert me en toch -. ze verveelt me, ik heb moeite dat niet te uiten.