Volledige werken. Deel 15. Brieven en dokumenten uit de jaren 1872-1873

[7 december 1872
Aantekeningen van Mimi in Dagboek]

7 december 1872

Aantekeningen van Mimi in Dagboek II. (M.M.)

Vosmaer 'n tikje: Idee 1036; zie V.W. VI, blz. 345-350.

7 Dec.

D. heeft gedroomd van den rekenkamer, daar is hij altijd nog vol van en spreekt er altijd van met genoegen. Hij was daar van nacht weer jong en nog kommies. Daar kwam Buijs aan met 'n asmodée in de hand en met 'n dame. Ze was zijn vrouw, maar leek wel de vrouw van Rösgen von Floss te zijn. Ook leek ze soms op annet. (Gister avond heb ik hem Annet's brief gegeven.) Nu hij had veel bereddering met dien Buijs en z'n dame. erg veel. en dat duurde maanden lang. een index dien hij moest bijhouden verwaarloosde hij totaal. 't bijwerken was bijna niet meer te doen, en was zeer angstig men z'n achteloosheid zou ontdekken. Toen dat maanden geduurd had besloot hij eindelijk toch eens nr den index te kijken. Hij ging nr de kamer waar het boek behoorde te staan op den onderste regel van een boekenkast - maar allerlei andere groote boeken lagen daar heel netjes gerangschikt en de index niet. hij werd zeer angstig, en begreep nu men zn verzuim ontdekt had. hij lag nog op den grond om dien index te zoeken toen Coorengel binnen kwam. Coorengel was secretaris van de rekenkamer. in Indie komend had D. het eerst bij hem aan huis gewoond. Nu trok hij een zeer streng gezicht, en D. zeide tegen hem: O god m'n index is weg en juist nu ik als 'n bliksem aan 't werk wilde gaan. hij bleef streng. D. smeekte hem den index toch

[p. 510]

terug te geven. - ‘Ja, zeide hij al zou ik dat nu wel willen, dan zou misschien m'nheer Lutjes er tegen zijn. - De heer Lutjes was lid van de rekenkamer en ging door voor zeer streng. Maar D. zegt hij een liberaal mensch was. D. hield wel van hem. - Nu in z'n droom ging Dek dan naar L. hij zeide hem weer hij juist van plan was te gaan werken als een bliksem - Gister heeft hij in z'n Ideen B IV Vosmaer 'n tikje gegeven voor de aanmerking op navel. Naar aanleiding van wat hij daar zegt dacht hij nu in z'n droom dat bliksem geen fijn woord was, maar hij excuseerde het, en zeide ‘als 'n bliksem daar meen ik mee, wezenlijk zoo snel als de bliksem gaat. - Nu Lutjes liet zich van nacht verbidden. Maar zeide hij tegen D. ‘dan moet je niet meer zoo veel omgaan met dien Buijs en z'n vrouw, dat is niet goed. Wat 't bijwerken betreft, dat hoeft niet meer, dat is al gedaan. Daarna ging D. de uitslag aan Coorengel vertellen, en, zeide hij ‘die trok 'n ontevreden gezicht, toen ik zeide dat L. zoo vriendelijk was geweest. Dat zou in de werkelijkheid ook zoo geweest zijn. Hij kon Lutjes niet verdragen, en die was toch 'n goed mensch.-

Gister middag hadden wij kopij verzonden tot en met die n^o dat sluit dat hij een verhaal wil doen over van Soesten. Toen ik dat nr de post ging brengen zeide hij hij wat op de bank wilde gaan liggen ‘want ik ben moe in m'n hoofd, niet juist van 't vele werken, maar wel om de draad vast te houden.’ Nu dat laat zich denken, en hij heeft niets liggen, al z'n kopij gaat aanstonds weg. Er zijn heel wat draden saamtevatten eer hij deze bundel sluiten kan.