Volledige werken. Deel 4. Een en ander over Pruisen en Nederland. Causerieën. De maatschappij tot nut van den Javaan. Ideeën, derde bundel

912.

Wat overigens de zeer speciale bemoeienis met oorlogszaken van onzen tegenwoordigen Drutni aangaat, het is opmerkelyk dat de katholieken, die - op 't voetspoor trouwens van Grieken en Romeinen - zo oneindig veel verschillende attributen toekennen aan diverse Heiligen, de belangen van de hogere vechtkunst aan geen van hun ondergoden hebben durven opdragen. Sint George representeert slechts persoonlyken moed. Hy heeft dan ook geen aanspraak op hoger standpunt, daar z'n overwinning op dien draak weinig ingewikkelde evolutiën vorderde. Hy hoefde 't beest maar dood te steken. Bovendien hy kommandeerde geen leger, geen bataillon, geen peloton, geen

[p. 653]

escouade zelfs, en had dus niets te maken met strategie, en ternauwernood met taktiek.

Er zyn heiligen die tandpyn genezen. Heiligen tegen geldgebrek. Heiligen belast met jachtzaken. Heiligen voor hoefsmeden. Heiligen om aan te roepen in watersnood, in barens-nood, in allerlei anderen nood. Heiligen te voet en te paard, te water en te land... maar 't oppergezag over de ‘heirscharen’ blyft de specialiteit van onzen Drutni in hoogsteigen persoon. Vergis ik me hierin, en zou misschien Michaël... ik erken m'n onkunde. Dit is zeker, de brave Trochu spreekt van dien Michaël geen woord.

Anderen misschien verwyten my dat ik de Heilige Maagd tekort doe, die naar men verzekert in Spanje den rang gehad heeft van Kapitein-Generaal der infanterie...

Ook háár naam noemt Trochu niet. Hy spreekt alleen van God, en daaraan houd ik my tot ik beter onderricht zal zyn.

Gy die lacht om Sint Joris met z'n lintwurm, om de epauletten van Moeder Maria... koopt u 't recht tot dat lachen, door 't afschaffen van de zotterny die gy dryft met uw Heilige, met uw ‘Heer’ die zich evenmin met onze oorlogjes bemoeit als Sint George, Michaël en de Heilige Maagd.