110.
- Zyt ge een bekwaam mens?
- Ja.
Deze man was inderdaad bekwaam, en sprak dus de waarheid. Maar een neef van Pygmee zeide:
- Die man is verwaand.
Dat zei Pygmee's neef om rang te geven van ‘jaaa’ met behoud van bescheidenheid, aan z'n eigen: ‘zo... zo!’ als men hem vragen zou naar zyn bekwaamheid. Dit wint dubbel, neen, driedubbel. Ziehier:
| 1o. | het ‘zo... zo!’ wordt gezegd op 'n manier die aanspraak maakt op de voordelen die ‘ja!’ geven zou. |
| 2o. | het ‘zo... zo!’ maakt allen die geen ‘ja!’ meer mogen zeggen, omdat er bleek dat ze 't recht niet hadden ja te zeggen, tot vrienden van Pygmee's neef. |
| 3o. | áls Pygmee toevallig bekwaam is, valt hy mee. En is hy 't niet... wel, hyzelf heeft immers gewaarschuwd met z'n ‘zo... zo!’ Wat wil men meer? |
O, die winstgevende, vyfde-actige, brave-hendrikkige deugd! Noem de dingen by 'r naam, en zeg: buk... buig... plooi... vouw uzelf in twee... dat 's de manier om klaar te komen in de wereld, en in Patagonië.
Auteursrecht onbekend