Brahman. Deel 2

[p. 298]

[En de avond spant tusschen goudtopgige eiken]

En de avond spant tusschen goudtopgige eiken
En schaduwgrens op 't heiveld scheve snaren -
Reuzig orkest van hellende gitaren,
Waarover zacht-aaiende winden strijken.

De schaduwblokken onder 't goud, ze lijken
Liggende prisma's: op diep groen van varen
Loodrecht het zwartgroen vlak van eikeblaren,
Geel 't derde - een reeks, zoover het oog kan reiken.

En klanken lijzen, zwellen en verwaaien :
Want even komt de wind de koorden aaien,
Dat 't even schijnt, alsof ze even bewogen;

Dan ruischt het ginds - dan ginds; dan ov'ral zwijgen.
En paarse en violette nevels stijgen,
Vaag klankgemijmer voor nog hoorende oogen.