Brahman. Deel 1

[p. 251]

[En 'k wilde, ik werd muziek, wanneer ik zie]

En 'k wilde, ik werd muziek, wanneer ik zie
De eeuwig onuitspreeklijke wond'ren aan:
'K wilde, mijn stem werd branding, werd orkaan,
Die mij verklankten tot één symphonie,

Tot Lied van de Aard', die door menschengenie
Sauriers ment langs ver dav'rende baan,
En vleugeldraak in will'ge aëroplaan
Herhaalt door nachtlijk cijf'rende magie:

Want zie 'k duizeling rijden op metalen
Donder, dan voel 'k zalig mijn ziel verstalen
Tot dithyrambisch gillende kolos,

En als ik gonzend wit door blauw zie zeilen,
Is 't, of tot ziel mijn lichaam ging verijlen,
Tot menschengeest vergodlijkte albatros.