Brahman. Deel 1

[p. 210]

[Een schild, dat ver van zwevend godenland]

Een schild, dat ver van zwevend Godenland
De ontzetting weert om nacht van Stux en lijden
Hangt de aard: cavalcaden van zonlicht rijden
Op stille Okeanos tot gouden rand;

Om haut-relief van kontinenten spant
Geribde zee haar hemel; de getijden
Schuiven omhoog, omlaag rondom hun zijden
Engsluitend wit van parelmoeren band.

Een reeks van filigreinen webben vlecht,
Om zilverpunt'ge bergen ingelegd,
Zich saam tot grijze, langzaam blauwer draden,

Waarover, even zichtbaar tusschen bosch,
Schitt'rend op meren, naar de Okeanos
Smalle optocht rijdt van gouden cavalcaden.