Brahman. Deel 1

[p. 95]

[Wie leeft de leer van 't eigen zelf verzaken]

Wie leeft de leer van 't eigen zelf verzaken,
Verdwaasd door vroeg vergif van oude waan,
Diens grijsheid ziet tot duisternis vergaan
Schijngodlijk licht van wat eens heil'gen spraken,

En zou, met nood'loos menschenleed begaan,
Eén waarheid willen stellen tot een baken:
Zelf blij moet zijn, wie ahd'ren blij wil maken,
Wie steunen wil, moet eerst zelf veilig staan -

Maar staan op kracht van eigen wil en denken,
Maar blij om eigen lijfs- en zielewaarde,

En graag aan mot en roest en dieven schenken
Gewaande schatten, die niet zijn van de aarde:

Die wèg van zich het meest naar Christus staarde,
Zag 'k and'ren, 't hoogste willend, 't diepste krenken.