Onze strijd

[p. 47]

Bij Willems' gedenkteeken.

Verheven, stoute geest, van al wat grootsch is, zwanger,
gij bakende ons beraân, het roemrijk lichtend spoor;
't orkaan groeide om u heen, en huilde bang en banger,

gij schriktet niet er voor!

Steeds hield ge 't hoofd omhoog! voor Vlaandrens heilge rechten,
zijn diepvernederd volk streedt ge immer, immer voort:
was 't uitheemsch overal, in vaderlandsche plechten

klonk nog uw Neêrlandsch woord!

[p. 48]

 

En 't is ontkiemd, uw woord! 't heeft milde vrucht gedragen

 

waart ge eertijds gansch alleen, thans is een heir ontstaan,

 

dat, door uw naam ontvlamd, zwoer 't eigen trouw te schragen

 

zooals gij hebt gedaan!

 

 

 

Zij het dien eed gestand, en volge 't steeds de schreden

 

van hem, dien 't Vlaamsche kroost als ‘vader’ blij begroet,

 

zoo rijst ons Vlaandren weêr, het Vlaandren van 't verleden

 

met mannenkracht, met mannenmoed!