Onze strijd

[p. 19]

Bij van Artevelde's standbeeld.

Zijn naam blijft 't heiligst pand der vaderlandsche glorie
het schittrends pronkjuweel voor vaderlandschen trots,
zijn daden zijn den roem van Vlaanderens's historie;
meer schijnt hij dan een mensch: een vrome zendling Gods.

Dat is de Ruwaart, ja! dat is hij wel, de vroede;
dàt is zijn arendsblik, dàt 't geniale hoofd,
dàt is de mannenarm die 't vaderland behoedde,
die 't vaderland het juk der Lelie heeft ontroofd!

[p. 20]

 

Recht zal hij blijven staan! wat vreemdelingen smalen,

 

recht zal hij blijven staan, en steeds voor 't oog hen malen

 

hoe Vlaandren vreemden invloed haat!

 

 

 

Recht zal hij blijven staan! ten trots voor d'eigen landaard

 

en van d'arduinen zuil, den fieren, vlaamschen standaard

 

beveil'gen nog voor vreemd verraad!