Het Brabantsch Nachtegaaltjen bestaande in minneliederen, herders zangen, boertigheden en drinkliederen

[p. 234]

Drinck-liedeken.

Stemme: O Lief Dorinde, weerde Maeght.

WEgh Cupido, wegh Venus kindt,
Vliedt van my duysent mylen // schiet elders uwe pylen,
'k Ben anders ghesindt;
Ick haet het minnen // en verkies de kan,
In plaets van een Vriendinne // Bacchus is den man,
Aen wie ick my verpan.

2. Een volle fluyt vol Rhynschen wyn,

Die spoel ick door myn kele // dat verdryft het quelen
Van der minnen pyn;
In plaets van kussen // 't Liefken aen den mondt,
Kan ick den brandt wel blussen // aen den roemers grondt,
Oft 't gat daer hy op stondt.

[p. 235]

 

3. Wanneer ick 't aen myn gilden brengh,

 

Dan is 't à vous Confrater,, bibat ter vel quater,

 

Dat en valt niet strengh:

 

Dan stracx aen 't smooren // 't is een vreught om sien,

 

En een gheneught om hooren // al dees satte li'en,

 

En raest soo veel als thien.

 

4. Niet een soo schoone Maeghden-bloem

 

En sou my konnen wecken // oft tot liefde trecken,

 

'k Houd' my aen den broem;

 

Ick houd' van brassen // en verhef den dis,

 

Daer lustigh valt te kassen // en te schranssen is,

 

Daer vind' ick laeffenis.

 

5. Ick weende eertydts wel van min,

 

Maer nu schier als heel beken // de bier-tranen leken:

 

Langhs myn dobbel kin;

 

Kom ick te schuylen // in den hoeck des eerdt,

 

Ick drinck dat d'ooghen puylen // en druypen op de eerd',

 

Soo wordt de borst ghesmeert.

[p. 236]

 

6. Komt dan ghy nobel Knuyskens drinckt,

 

Wilt Cupido verlaten // en Vrouw Venus haten,

 

Bacchus ons beschinckt,

 

Hy heeft syn tonnen // Vers voor ons ghevolt;

 

Sa, 't suypen eens begonnen // dat elck suysebolt,

 

En van de trappen rolt.

Eynde des vierde Deels.