Het Brabantsch Nachtegaaltjen bestaande in minneliederen, herders zangen, boertigheden en drinkliederen

[p. 103]

Mey-liedeken.

Stemme: Deught-rycke Herderin,, die in.

DEn Mey die komt ons by // seer bly,
Den winter kout ons nu verlaten heeft,
t Gheboomte dat komt uyt // en spruyt
Door Phebus, die ons nu syn wermte gheeft;
Diane nachten langh // Boreas stuer en strangh
Heeft ons verlaten, in vrolyckheydt leeft,
Den Nachtegael singht // het Geytken dat springht,
Het Swaluwken zweeft.

2. Godt Pan die sat in 't veldt, en teld'

Syn Schaepkens die daer weydden in het gras,
Syn pypken hy doen nam // en klam
Op eenen bergh, daer 't seer ghenuegh'lyck was,

[p. 104]

 

In d'oogh kreegh hy seer dra // syn soete Sylvia,

 

Die Coridon ontmoette seer ras,

 

Sy wirden verstoort // hy leydde haer voort,

 

En wirpse in 't gras.

 

3. Coridon seyd', Komt rust // met lust

 

Myn soete Sylvia, wat neffens my;

 

Een suchtjen haer ontvloodt // seer groot,

 

Nochtans lonckten haer ooghskens even bly.

 

Coridon sprack haer toe // Myn soete Becxken hoe?

 

'k En bender niet verre, sucht ghy om my?

 

Seght Herderinne // quelt u de minne?

 

Komt klaghet my vry.

 

4. Och neen, 't en is dat niet // maer siet

 

Myn Schaepkens zijn verstroeyt hier in dit dal,

 

Een Lammeken ick ghemis // ghewis,

 

't Is voor myn herte een groot on-gheval:

 

Coridon laet ons gaen // Sylvia blyft wat staen;

 

In 't ruysschen der bosschen is gheen gheschal,

[p. 105]

 

Niet dan ghewoel // van bladerkens koel,

 

Maeckt u niet mal.

 

5. Maer siet doch ghinder veer // eens weer,

 

De Herders hebben eenen Mey gheplant,

 

Om met de Liefste schoon // idoon

 

Te dansen minnelycken handt aen handt;

 

Aensiet doch eens hoe soet // de Nymph haer Lief ontmoet,

 

Door haer beloncken der minnen brandt,

 

Al lyd' ick in 't herte // soo groote smerte,

 

Noch blyf ick constant.

 

6. Ick schencke desen Mey // seer vry

 

Aen een Princesse die myn hert door-wondt,

 

Die soete Veldt-godin // der min,

 

Die haer Minnaers vermaeckt tot aller stondt:

 

Maer siet doch eens met lust // hoe dat Coridon kust,

 

Syn Sylvia mint, syn herteken toont,

 

Maeghdeken reyne // lost my van pyne,

 

Soo lev' ick ghesont.