Het Brabantsch Nachtegaaltjen bestaande in minneliederen, herders zangen, boertigheden en drinkliederen

[p. 97]

Vlucht van Daphne voor Apollo.

Stemme: When Daphne dit from Phebus fly.

DOen Daphne d'over-schoone Maeght,
Van Apollo haer vlucht nam ten bossche-waert in,
En van hem snel wirdt na-ghejaeght:
Sy liep, en hy riep vast: O schoone Godin,
Toeft wat, toeft wat, weest niet verbolghen,
Ey waerom loopt ghy? u-selven besint,
Leeuwen, noch Beyren, noch Tyghers u volghen;
Maer 't is Apollo die u soo bemindt:
Wilt u ontfermen iet // acht ghy myn kermen niet?
Laet ghy myn Godtheyt dan in de ly?
Hebt deirnis, o Daphne! hebt deirnis met my.

2. De ghen' daer ghy soo schouw van vlucht,

Is Herder, noch Kinckel, die 't vee hoedt oft weydt:

[p. 98]

 

Maer 't is een Godt, die door de lucht

 

De gulde glans van syne stralen uyt-spreydt;

 

D'opperste Jupiter is myn Heer Vader,

 

Claros, en Delphos, en Thenedos staen

 

Tot myn ghebiedt, en bevel alle-gader;

 

Ick ben de Sonn', myn suster de Maen;

 

Kruyden en bloemen, die // ick nau te noemen sie,

 

Locken myn stralen alleen uyt d'aerd':

 

Magh dit u niet locken? o Schoon' u bedaert.

 

3. Noyt word' ick oudt, staegh blyf ick jongh,

 

Myn hayr en vergryst noyt, maer blyft even geel:

 

En dat myn stem, wanneer ick songh,

 

By de neghen Musen, oft 't spel van myn Veel

 

V, o myn Daphne, moght komen ter ooren,

 

Dat ghy soo langh u loopen wat liet,

 

't Sou sonder twyffel u herte bekoren,

 

Om my te helpen uyt myn verdriet:

 

Och hoe gherustjens wou // ick dan met kusjens jou

[p. 99]

 

Liefken onthalen als een Godin,

 

Nu Daphne staet, Daphne hoort doch naer myn min.

 

4. Maer 't was om niet wat Phebus riep;

 

Want Daphne vloot van hen soo snel als sy kon:

 

Waerom hy oock soo schichtigh liep,

 

Dat hy haer in 't loopen op 't leste verwon.

 

Penëus, Penëus! Phebus bestormt my,

 

Helpt my, o Vader, riep Daphne versaeght;

 

Kuyssche Diana, komt bidd' ick, vervormt ghy

 

Stracx dese schoonheydt, verhoort doch u Maeght:

 

Want ick wil sterven, eer // hy sou verwerven // meer;

 

O doodt, ghy zyt my seer willekom.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Daer mede wirdt Daphne vervormt in een boom.

 

5. Den droeven Phebus bleeck van rouw,

 

Omhelsde met tranen den lieven Laurier,

 

En seyd', O boom beeldt van mijn vrouw,

 

Blyft altydt groen, ende een vyant van 't vier,

 

Spertelt en klatert wanneer-men u blad'ren

[p. 100]

 

Werpt in het vier, doet als Daphne ded',

 

Doen haer het vier van myn min wou nad'ren,

 

Strydt dan, soo Daphne my weder-streed'.

 

Leert daer de Maeghden door // als-men haer jaegt het oor

 

Nimmer te buyghen naer geyle lust;

 

En daer op heeft Phebus den boom eens ghekust.

Gunst baert nydt.