Het Brabantsch Nachtegaaltjen bestaande in minneliederen, herders zangen, boertigheden en drinkliederen

[p. 88]

Nieuvv Herders-liedt.

Stemme: Van Cęcilia, ende den Herder Floriaen.

'k SOcht onlanghs Bellinde,, Vroegh in den morgen-stont,
Die ick quam te vinden // met myne Rosemondt;
Met seven hondert groeten // bod' ick haer goeden dagh
Door het soet ontmoeten // dat s'haren Herder sagh,
'k Sey: Myn Lief Cleander,
Saeght ghy niet Leander,
Den uyt-verkoren van onse Rosemondt,
Die sy ghedaeghvaert heeft, maar lacen niet en vondt?

2. 't En is, Herderinne // Juyst om Cleander niet,

Dan wel om de minne // van syn ghesneden riet:
Siet haer ghinder komen // aen 't eynde van de wey,
Langhs de buecke-boomen // met onse Herders rey,

[p. 89]

 

Die ghy t'samen daeghden,

 

Daer ghy my naer vraeghden,

 

Merckt nu de ghetrouwheydt van den Herder aen,

 

Die 't ghen' hy beloofde daer mede heeft voldaen.

 

3. Naer 't eerbiedigh groeten // versaemde ieder paer,

 

Liefde dreef hun voeten // in't bosch niet verr' van daer;

 

Hier op seyd' Cleander,, in syne ronde tael,

 

Sa, brenght by malkander // elck 't eten uyt de mael,

 

Laet ons sonder dralen

 

Onse flesschen halen,

 

Om te blusschen 't vier daer de Sonn' ons verhit,

 

Dat ieder middel-tydt een weynigh neder-sit.

 

4. Nymphkens weest dan lustigh // en drinckt eens samen om,

 

Sprack Amynthas rustigh // die voren sat als stom;

 

Neen, seyd' Amarillis,, myn noen-mael is ghedaen;

 

Insghelycx seyd' Phyllis,, en wou soo henen gaen:

 

Maer der Nymphen Herder

 

Sprack, dit spel moet verder,

[p. 90]

 

Trock haer daer op ne'er, en sprack, 't is tydt ghenoegh,

 

Voor al de borst ghesmeert, 't is vry noch wat te vroegh.

 

5. Hier op sprack Amyntas,, laet ons ter Maeghden eer,

 

Als ick oock ghesint was // volbrenghen u begheer;

 

Stelt ghy maer u veelken // en ghy, o Dorilas.

 

Set u wacker keelken // naer den groven Bas,

 

En ghy, soeten Tyter,

 

Handelt uwe Cyther,

 

Vat ghy, vriendt Cleander, ter handt uwe fluyt,

 

Doris uwen Kryter, Silvia uwe Luyt.

 

6. Ach! wat zyn de daghen // niet slibberigh en glat,

 

Als sy ons behaghen // met vreughts ghewenschten schat,

 

't Sonneken sinckt neder // en dreyght den avendt vast,

 

Gaen wy stil dan weder // naer den avendt last,

 

Laet ons schapen scheyden,

 

Die te samen weyden,

 

Jeder nem' syn af-scheydt van die hy bemindt,

 

Op dat-men ons we'erom met vreught te samen vindt.