Het Brabantsch Nachtegaaltjen bestaande in minneliederen, herders zangen, boertigheden en drinkliederen

[p. 83]

T'samen-gesangh, TusschenLisidas endeNiciaen.

Stemme: Weest Nymph ghegroet.

Lisidas.

SChoon Herderin,
Myn soete Veldt-goddin,
Sult ghy 't noch langhe my maken suer,
Moedigh, trotsigh, spytigh, en altyt even stuer?

Niciaen.

Des Herders min,
En haren dommen sin
Verandert als windt van uer tot uer,
Wanckelbaer, lichtveerdigh zyn sy meest van natuer.

[p. 84]

 

Lisidas.

 

Myn woorden // accoorden met wil en ghedacht,

 

Siet Enghel // ick mengel met tranen myn kracht.

 

Niciaen.

 

Wy achten // de klachten der Minnaers geveyst,

 

Vol treken // sy spreken dat 't hert niet en peyst.

 

Lisidas.

 

2. Myn trouw ter noodt

 

Sal tuyghen haest de doodt,

 

Soo ghy my u jonste niet en biedt,

 

Treusel soete becxken, myn lyden doch aensiet:

 

Niciaen.

 

In 't vryen snoodt

 

Is hun gheveynstheydt groot,

 

Tot dat hunnen wil met ons gheschiedt,

 

Dan en acht-men treusel noch soete becxken niet.

 

Lisidas.

 

Myn ossen // myn bossen, myn wey, en myn vee,

 

Myn leven // daer neven // zyn voor u al ree.

 

Niciaen.

 

Myn eere // is meere dan allen u goet,

 

Vw' knapen // u schapen, u vleesch, en u bloedt.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Lisidas.

 

3. 't Ghediert vergaert,

 

't Ghevoghelt kipt oft paert,

[p. 85]

 

Lief, laet ons gaen vermeyden langhs 't gheboomt,

 

Daer een klaer fonteynken, oft silver beecxken stroomt,

 

Niciaen.

 

Der dieren aerdt

 

Gheen vrees in hen en baert,

 

Dat door achter-dencken hen verschroomt,

 

Houdt natuer en wille gheteughelt en ghetoomt:

 

Lisidas.

 

Wilt ramen // om t'samen te leven in vreught,

 

't Verdencken // sal krencken u leven en jeught.

 

Niciaen.

 

Neen Herder // niet verder, 'k en ben niet soo dom,

 

Ick blyve // oft dryve myn schaepkens we'erom.

 

Lisidas.

 

4. Schoon Niciaen,

 

Ey Liefste blyft wat staen,

 

Wilt hier neder sitten in het groen,

 

Jont my, soete Becxken, dat ick u gheef een soen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Niciaen.

 

't Waer on-ghera'en,

 

Neen Herder, laet my gaen,

 

Ick en heb uws soentjens niet van doen,

 

Ick moet met dees kruyden myn lammerkens gaen vo'en;

[p. 86]

 

Sy slyten // sy byten het klaveren gras,

 

Daer Rammen // en Lammen zyn wel af te pas:

 

Myn koeyen // die loeyen, ick moeter gaen by,

 

Die t'elcken // om melcken soo bleyten naer my.

 

Lisidas.

 

5. Princes, met lust,

 

Ick bidd' u, eens ghekust,

 

Schoone Niciaen, Lief my doch jont

 

Vwen rooden, roosen, robynen, soeten mondt.

 

Niciaen.

 

Houdt u gherust:

 

Nu komt, myn Lief, komt kust,

 

Kust Lisidas. Lief kust my terstont,

 

Eer ghy gantsch verbrandet, op dat ghy blyft gesont.

 

Lisidas.

 

Hoe jeughdigh // hoe vreughdigh u jonste beleeft:

 

't Aen-raken // sal maken dat Lisidas leeft.

 

Niciaen.

 

Leeft blye // leeft vrye van droefheydt en rouw:

 

Volherdet // soo werdet vergolden u trouw.