Het Brabantsch Nachtegaaltjen bestaande in minneliederen, herders zangen, boertigheden en drinkliederen

[p. 66]

Klaegh-liedeken van een eerbaer man, over het droevigh verdrincken van syne Huys-vrouwe.

Stemme: Soo daer iemant vraeght,, wie hier leydt begraven.

BLydschap van my vliet // ick gae my bereyen,
Om myns ziels verdriet // droevigh te beschreyen:
Want ick in myn jeught // heb myn uyt-verkoren,
Al myn hooghste vreught // en vermaeck verloren:
Berst uyt bracke douw // ach! ick smilt in rouw,

Als ick over-denck met smert,

Dat de schoone Vrouw // die den Hemel wouw

My te plaetsen in myn hert,

Daer ick op had gheslaghen // 't opperst van myn behaghen;

Die ick hiel voor al myn lust,

Is in haer jonghe daghen // my van de doodt ontdraghen

Naer d´on-eyndelycke rust.

2. Ach! al sick haer deught // haer roem-weerde zeden,

Eerbare gheneught // wel-ghestelde leden,

[p. 67]

 

Vriendelyck onthael // lieffelycke woorden,

 

Daer met menighmael // sy myn ziel bekoorden,

 

By my selfs betracht // en op alles acht

 

Dat my is van haer gheschiet,

 

Klaegh' ick klacht op klacht // jae zwem dagh en nacht,

 

In een borne van verdriet:

 

Ach! dat de doodt soo spoede // en eer wy 't beyd' vermoeden,

 

V van my heeft af-gheruckt:

 

Waerom, o wreede roede // hebt ghy niet in het woeden

 

My met een in't graf ghedruckt?

 

3. Wat ick doe oft laet // 'k voed' noch steeds myn klachten,

 

Myn beminde gaet // noyt uyt myn ghedachten;

 

Sit ick aen den dis // (naer myn oude wyse)

 

Dad'lyck ick haer mis // wegh dan met de spyse;

 

Wil ick dan van daen // naer myn kamer gaen,

 

Spreken myn ghedachten we'er:

 

Hier sagh ick haer aen // daer plagh sy te staen,

 

Ginder sat sy by my ne'er,

[p. 68]

 

En myn Lief, myn waerde // myn deughdelyck vermaerde,

 

Troostertje // leydt nu, helaes!

 

In de zwerte aerde // by die haer eerst baerde,

 

En is daer den wormen aes.

 

4. Dan is 't oft myn hert // berst in duysent stucken,

 

Dan vernieuwt myn smert // met myn onghelucken;

 

Gae ick tot myn rust // dan op 't bedde legghen,

 

Myn verloopen lust // port my stracx te segghen:

 

Hier ghenoot ick vaeck // eerbaer myn vermaeck,

 

Soete-lam, in d'Echt met u,

 

En (o droeve saeck!) Lief, myns levens baeck,

 

Waer berust u lichaem nu?

 

Gingh d'echt ons niet bereyden // doen 't ons te samen leyden,

 

Een gheluck, en een ghevaer?

 

Waerom, in 't verscheyden // hadden wy niet beyden

 

Insghelycx oock eene baer?

 

5. Doch bedacht ick recht // ick en moest niet klaghen,

 

D'aerd' was doch te slecht // om dat beeldt te draghen,

[p. 69]

 

Sy was al te vroom // deughdigh en Godtvruchtigh,

 

Loffelyck van roem // heusch, beleeft, en tuchtigh;

 

Dies heeft haer den Heer // op-ghetogen t'eer,

 

In syn hemelsche ghebouw,

 

Daer sy haer veel meer // sal vermaken we'er,

 

Als sy hier op d'aerde sou:

 

Sy leeft in ghenuchten // daer ick hier in duchten,

 

Wachtend' t'samen naer de uer,

 

Die niet is t'ontvluchten // 't eynde van myn suchten,

 

Tot dat Godt ons t'samen vuer.

Gunst baert nydt.