Het Brabantsch Nachtegaaltjen bestaande in minneliederen, herders zangen, boertigheden en drinkliederen

[p. 51]

[Blinckende Schat-kist op-ghevult]

Stemme: Cher Amy quand je te voy.

BLinckende Schat-kist op-ghevult
Met Goddelycke gaven,
Hoe langh sal myn verslaeft ghedult
V moghentheydt naer-draven?

Laet u zeghen-stralen

Jonstigh op my dalen,

Dat ick uyt de qualen // ende pyn gheraeck,
En 't beginne // van de weder minne smaeck.

2. Waerom leeft doch den eenen mensch

Voorspoedigh en gheluckigh,
En dat den and'ren mist syn wensch
Swaer-moedigh ende druckigh?

't Zyn verdraeyde plaghen,

En verkeerde slaghen,

Die Fortuyn doet draghen // al de ghen' die mint,
Tot dat hy door stryden // het verblyden wint.

[p. 52]

 

3. Siet doch eens op 't verloopen glas

 

Van myn ontsoncken suchten,

 

Maeckt ghy my weder die ick was,

 

Soo blyf ick in 't beduchten,

 

Oft my u besturen

 

Meet met dobbel uren,

 

Oft dat in 't verduren // myn verwinningh leydt,

 

Waer van myn ellende // naer het ende beydt.

 

4. Ick ben als sneeuw, ghy zyt de Son,

 

Door wiens hittigh gloeyen,

 

Wt myn ghesicht een lauwe bron

 

Van tranen komt te vloeyen:

 

Want door uwe krachten

 

Smilten myn ghedachten,

 

Is het wonder t'achten // dat de ziel verdwynt,

 

Waer op het vermoghen // van uw' ooghen schynt.

 

5. Ter wyl den bol in 't rollen dryft,

 

Wie weet waer hy sal enden?

[p. 53]

 

Hope gheeft troost // soo langh sy blyft,

 

Wil ick my t'uwaerts wenden,

 

En met vaste sinnen

 

V oprecht beminnen,

 

Tot dat het beginnen // van u jonst vereyscht,

 

En myn trouw betooningh // met belooningh spyst.

 

6. Heeft oyt den Sonnen-loop om-ringht

 

Den middel-kloot der aerde?

 

Al 't ghen' dat in u soo eerlyck blinckt,

 

Is van de selfste waerde:

 

Wilt my dan verwermen?

 

In u lieve ermen;

 

Want naer dat ghy 't kermen // van u dienaer acht,

 

Is syn doodt en leven // even in u macht.

Levende sterf ick.