Nieuw Nederlandsch biografisch woordenboek. Deel 10

[Juch, Jacob]

JUCH (Jacob), geb. 22 Jan. 1819 te Enkhuizen, overl. te Harderwijk 3 Febr. 1883, zoon van burgerouders, die, toen hij nog jong was, met hem naar den Helder trokken, waar hij werd aangesteld tot commandeur op de Marinewerf. Op 15-jarigen leeftijd deed hij belijdenis in de Ned. Herv. Kerk, maar ging later over tot de Geref. gemeente onder 't Kruis, die hem tot ouderling koos. Als zoodanig werd hem opgedragen te catechiseeren, zieken te bezoeken en 's Zondags de gemeente voor te gaan. Dit maakte in hem de begeerte wakker naar het leeraarsambt. Onder leiding van een predikant bekwaamde hij zich daartoe, en deed na eenige jaren studie, examen volgens art. 8 der dordtsche kerkenorde als ‘man van singuliere gaven’. Op 9 Oct. 1851 werd hij door den kerkeraad der Geref. gemeente onder 't Kruis te Oosterend op Texel tot herder en leeraar beroepen. Men vergaderde eerst in een timmermanswerkplaats, sedert 1853 in een eigen kerkgebouw. In 1855 overleed zijn vrouw Trijntje Stellaard, die hem acht kinderen naliet. Ook zijn tweede huwelijk, aangegaan met mej. Cloetingh, duurde kort. 14 Maart 1858 nam hij afscheid van zijn gemeente en vertrok naar Amsterdam, waar men hem had beroepen. Hij drong er aan op vereeniging met de Chr. Geref. gemeente, die tot stand kwam. Hij predikte nu in de door den kerkeraad als derde plaats van samenkomst gehuurde kerk in de derde Weteringdwarsstraat en was een getrouw medewerker aan het kerkelijk orgaan De Stem. Een zware slag trof hem door het verlies van zijn gezicht. Een audiëntie bij koning Willem III was aanleiding, dat Z.M. hem kosteloos onder behandeling stelde van den bekwamen oogarts van Z.M. koning Leopold te Brussel, maar zonder dat het baat gaf. In 1861 gaf hij bij den watersnood, die ons land teisterde, een predikatie uit over Klaagl. 3: 40-42, getiteld Weerklank op den wensch van Z.M. den Koning. Door zijn blindheid kon hij te Amsterdam het herderlijk werk niet meer naar eisch verrichten, zoodat hij aan de roeping der gemeente te Landsmeer gehoor gaf. Voor zijn vertrek trad hij in het huwelijk met Alida van

[p. 440]

Galen, met wie hij nog ruim 24 jaren in den echt vereenigd bleef.

In 1869 verwisselde hij Landsmeer met Sliedrecht, waar hij een groote schare volks trok onder zijn prediking, zoodat een nieuw kerkgebouw noodzakelijk was en weldra verrrees. Hij gaf daar de predikatie uit Het schijnend licht in de duisternis (Joh. 1:5). Van 1875-78 was hij werkzaam te Middelharnis. Ds. P. Huet stond toen te Dirksland. Deze hoorde van den blinden leeraar, zocht hem eens op en noodigde hem uit op een avond in zijn kerk aldaar te preeken. De grijze dienaar gaf gehoor aan de uitnoodiging en preekte over Hebr. 7:25. Aan het einde daarvan stond Ds. Huet op en riep: ‘Mijne vrienden! voortaan wensch ik op geen andere wijze den weg der zaligheid voor te stellen dan heden avond is geschied door dezen blinden predikant’. Men begrijpt welk een opschudding dit teweegbracht. Van 1878 tot zijn dood diende hij de eerste Chr. Geref. gemeente te Harderwijk. Onder het gebed van den herv. predikant Ds. Hattink, die aan zijn sterfbed stond, blies hij den laatsten adem uit. Ds. S. van Velzen en v.d. Vegt spraken aan zijn graf. De gemeente zorgde voor een grafzerk op het kerkhof te Harderwijk.

Zie: Jaarboekje voor de Chr. Geref. kerk in Nederland (Utrecht 1909), 1-23, met portret.

Wumkes