Nieuw Nederlandsch biografisch woordenboek. Deel 10

[Asser, Mr. Lodewijk of Louis]

ASSER (Mr. Lodewijk of Louis), geb. te Amsterdam 13 Mei 1802, overl. te 's Gravenhage 30 Dec. 1850. Hij was een zoon van Carel Asser (1) (zie dl. III, kol. 42), studeerde van 1818-21 aan het amsterdamsche Athenaeum, liet zich 8 Mei 1820 te Leiden inschrijven en promoveerde aldaar 21 April 1823 tot doctor in de beide rechten op proefschrift Specimen juridicum inaugurale de matrimonio, secundum novum codicem belgicum. Hij was de eerste, die een onderwerp uit het nieuwe nederlandsche recht ter behandeling koos voor zijn academisch proefschrift. Na zijn promotie vestigde hij zich als advocaat te 's Gravenhage. Van 1834 tot 1838 was hij rechter-plaatsvervanger in de Rechtbank van eersten aanleg te 's Gravenhage

[p. 26]

en van laatstgenoemd jaar tot zijn overlijden rechter daarin. In 1846 werd hij kiezer voor den Raad van 's Gravenhage en op 18 Sept. 1850 werd hij lid van de Provinciale staten van Zuid-Holland. Aan zijn graf hield Mr. M.J. van Gigch (zie dl. IX, kol. 288) een lofrede op hem. Zijn zoon was Carel Asser (2) (zie dl. III, kol. 44).

Met medewerking van zijn neef Mr. C.D. Asser gaf hij uit het door zijn vader nagelaten werk Het Nederlandsch Burgerlijk Wetboek, vergeleken met het Wetboek Napoleon ('s Gravenhage en Amst., 2 drukken). Hij schreef nog anoniem Het stemregt van de Gouverneurs der provinciën als voorzitters van de Prov. en Gedeputeerde Staten verdedigd door een lid van de regterlijke magt ('s Grav. 1841), verder artikelen op juridisch gebied in het Regtsgeleerd Bijblad (1839, 44), in de Ned. Jaarboeken voor regtsgeleerdheid en wetgeving (1830, 43) en in Themis (1839). Zijn brochure Over de toekomstige regeling van het Justitiewezen in Nederland ('s Grav. 1849) werd nog gedeeltelijk overgenomen in Weekblad, 3464 (17 Juni 1872).

Zie: Weekblad van het recht no. 1187, 1188, 1233, 3311; E. de Saint-Maurice Cabany, Notice nécrologique sur Louis Asser (Paris 1853); R.M.M. Montijn, Het Bureau van Consultatie bij den Hoogen Raad der Nederlanden (1934), 328.

Wijnman