Nieuw Nederlandsch biografisch woordenboek. Deel 9

[Schouburg, Johannes Petrus of Schouberg (2)]

SCHOUBURG (Johannes Petrus) (2) of Schouberg, geb. 's Gravenhage 10 Jan. 1798 (in zijn doopacte staat Schouberg), overl. te Utrecht 6 Jan. 1864, graveur. Hij was een zoon van den voorgaande en werd onder leiding van dezen op 15-jarigen leeftijd te werk gesteld aan 's Rijks Zegel. Op zijn 21ste jaar werd hij benoemd tot muntgraveur te Utrecht, welke betrekking hij in 1852 neerlegde. Daarna woonde hij achtereenvolgens te Driebergen en te Maarssen, doch vestigde zich in 1860 wederom te Utrecht, waar hij overleed. Als stempelsnijder verwierf hij in zijn tijd een grooten naam; in 1839 werden dan ook verschil-

[p. 1003]

lende proeven van zijn bekwaamheid op de tentoonstelling te 's Gravenhage met zilver bekroond. Hij vervaardigde o.a. een eerepenning ter bevordering der beschaving onder de Israëlieten (1827), verder een gedenkpenning op den Tiendaagschen veldtocht, een medaille op den dood van Willem II (1849), een medaille ter gedachtenis van het eeuwgetijde der vestiging van de vrijmetselaarsorde enz. Vooral werd hij bekend door het medailleeren van de beeltenis des Konings voor guldens en rijksdaalders, die gedeeltelijk thans nog in omloop zijn. Hij heeft België bezocht en een gedeelte van Pruisen. Behalve de kunst van stempelsnijden beoefende hij ook de andere takken der graveerkunst.

Hij was gehuwd met Elisabet Philipina Zürcher, een dochter van den graveur Antoni Zürcher (zie dl. VIII, 1311-13), uit welk huwelijk geen kinderen werden geboren.

Zie: Immerzeel, De levens en werken der Holl. en Vl. kunstschilders enz. III (1855), 77; Kramm, De levens en werken enz. V (1861), 1494, Suppl. (1864), 136; Kronijk van het Hist. Genootschap IV (1848), 22; Wurzbach, Künstlerlexikon II, i.v.

Wijnman