Nieuw Nederlandsch biografisch woordenboek. Deel 9

[Renesse, Adrianus van]

RENESSE (Adrianus van), geb. te Ravesteyn, ten zuiden van Utrecht, 28 Juli 1599, overl. te Amersfoort 16 Oct. 1647. Hij was een zoon van Jacobus van Renesse van Baer en Anna van Grijpskercke. Na in Utrecht de humaniora gestudeerd en te Leuven den graad van baccalaureus in de letteren verworven te hebben, trad hij in 1618 in de Sociëteit van Jesus. In 1627 werd hij naar de hollandsche missie gezon den met Rhoon tot standplaats. Voor zijn krachten en talenten was deze werkkring echter veel te eng. Na een jaar werd hij naar Groningen overgeplaatst, waar hij zich weldra deed kennen als een der uitmuntendste arbeiders der hollandsche missie. Bijzonder vindingrijk was hij ook om door uiterlijke plechtigheden de menschen tot godsdienst aan te sporen; bij zijn preeken gaf hij soms voorstellingen met levende beelden die diepen indruk maakten. En hoewel dit, uit vrees voor de politie, steeds 's nachts geschiedde, kwamen de menschen van drie nur ver uit den omtrek er heen. In 1631 werd hij gevangen genomen en nauwelijks hadden zijn Katholieken hem tegen hoogen losprijs vrijgekocht of een tweede maal werd de gevangenschap zijn deel. Weer werd het geld bijeengebracht en kwam hij vrij. Thans echter werd hij voor altijd

[p. 854]

uit de stad en de provincie gebannen, zoodat hij veiligheidshalve en tot herstel zijner geknakte gezondheid naar de Zuidelijke Nederlanden werd teruggeroepen, waar hij voorloopig te Brugge werkzaam bleef. In 1634 werd hij wederom naar Noord Nederland gezonden, namelijk naar Franeker en Amersfoort, waar hij ook overleden is.

Zijn lijk werd met buitengewone plechtigheid, in de groote St. Joriskerk bijgezet.

Zie: Arch. aartsb. Utr. I, 141, VI, 25, XXXIII, 87-90.

Kleijntjens