Nieuw Nederlandsch biografisch woordenboek. Deel 9

[Peelen, Antonius Wilhelmus]

PEELEN (Antonius Wilhelmus), geb. te Boxmeer 8 Nov. 1601, aldaar overl. 10 Juli 1667, zoon van Wilhelmus en zijn echtgenoote Gertrudis, wier familienaam niet bekend is. Hij studeerde in de geneeskunde en promoveerde tot doctor in de medicijnen. Toen hij later den geestelijken stand omhelsde, kreeg hij van den Paus de toestemming om de geneeskunde te blijven uitoefenen. Hij werd 14 Aug. 1628 priester gewijd en op denzelfden dag door graaf Albert van den Bergh als pastoor aan den bisschop van Roermond voorgesteld en den 22 Aug. door den bisschop bevestigd. Toen, na het vertrek der Croaten, van Oct. 1635 tot Juni 1637 te Boxmeer de pest heerschte, bleken zijn zelfopoffering en hulpvaardigheid. In 1636 werd hij deken en officiaal van het land van Cuyck. Toen de Staten in hetzelfde jaar de retorsie-plakkaten uitvaardigden, waarhij de priesters ten plattenlande verdreven werden, verbleef pastoor Peelen zestien maanden op het kasteel van Box-

[p. 781]

meer. Hij was de laatste seculiere geestelijke, die de parochie van Boxmeer bestuurde. Graaf Albert van den Bergh, heer van Boxmeer, had nml. een klooster der Carmelieten aldaar gesticht en belastte deze ook met de zielzorg der parochie. Pastoor Peelen droeg 24 Juni 1654 het pastoraat aan de paters Carmelieten over, bleef echter deken van het dekanaat Cuyck en behield ook den titel van pastoor van Boxmeer. Hij maakte 8 Juli 1666 en 5 Juli 1667 zijn testament, bestemde zijn landgoed Elzendaal tot een verblijf van religieuzen. Hij werd in de kerk van Boxmeer begraven in zijn eigen grafkelder, gelegen links voor het H. Bloed-altaar.

Zijn portret door een onbekend schilder in 1642 vervaardigd, hem op 40-jarigen leeftijd voorstellende, hangt in het Carmelitessenklooster Elzendaal te Boxmeer.

Zie: Limburg's Jaarboek (1897), 184-188, zijn testament ald. 220, 264-289; A.F. van Beurden, Chroniek van Boxmeer, 19-23; Uit Boxmeer's verleden in Nieuwe Venlosche Courant van 30 Juni 1927; Jos. Habets, Geschiedenis van het bisdom Roermond III, 143-144; Schutjes, Geschiedenis van het bisdom 's Hertogenbosch III, 328.

Verzijl