Nieuw Nederlandsch biografisch woordenboek. Deel 9

[Mauve, Anton]

MAUVE (Anton), dier-, landschapschilder en etser, werd geboren te Zaandam den 18. Sept. 1838 en stierf den 5. Febr. 1888 te Arnhem. Zijn vader was een niet bemiddeld doopsgezind predikant te Z., daarna predikant te Haarlem. Reeds vroeg toonde A. aanleg voor teekenen, hij zou dus werken voor acte teekenonderwijs, hetgeen moeite kostte. Te Haarlem was hij de leerling van P.F. van Os en W. Verschuur, hij kende er den schilder Gabriël. M. trok naar Oosterbeek 1856-59, waar hij schaapskooien schilderde en waar hij een groote groep schilders ontmoette o.a. W. Maris en J.W. Bilders, daar kende hij ook den maecenas J. Kneppelhout en las er gaarne Hildebrand, Kremer, Hollidee, Multatuli, Shakespeare enz. 's Winters woonde hij gedurende eenige jaren te Amsterdam om er zijn schilderijen te verkoopen, in 1870 was hij weer te Haarlem. In den Haag en Scheveningen was hij 's zomers gedurende 1876-85, hij leerde in den Haag zijn vrouw mej. Carbentius kennen, uit dit huwelijk zijn 4 kinderen. Zijn vrienden waren er Arts, ter Meulen, Bastert, Tholen, Tersteeg, Le Comte (zijn zwager), hij kende er Israëls. Mauve wandelde veel in de omstreken van den Haag. In den zomer van 83 was hij voor het eerst geruimen tijd in Laren, waar nadien een scnilderskolonie gevestigd was, Valkenburg, A. Venhuys, Israëls, Kever, T. Offermans, Bastert, L'hermitte enz. In 1886 verhuisde hij voorgoed naar het Gooi. M. had veel last van melancholie, vooral in 1888, waarvoor hij eenigen tijd te Godesberg was en waarvoor hij genezing vond bij vrienden te Dordt en bij zijn broeder, den conrector te Arnhem. M. ontwikkelde zich onder invloed der Marissen, maar is fijner, nerveuzer en teerder; ook onderging hij den invloed van Millet, die hem meer grootheid gaf, ook onderging hij min of meer den invloed van Corot en Daubigny. Zijn onderwerpen waren vooral landschappen met schapen, melk-

[p. 657]

bochten, bouwland, soms een humoristische figuur, strand, boschgezicht, een enkele maal een portret. M. schildert zijn schapen, als hij ze buiten weergeeft, in een zeer groot aantal grijze tonen; schildert hij ze in de kooi, dan is het licht allerzuiverst weergegeven. Doch niet zijn schilderijen zijn het beste wat hij voortbracht, maar zijn aquarellen en van deze die met de lichtste tinten; hij is minder kolorist dan wel harmonist. Zijn teekeningen zijn zeer suggestief, maar anatomisch niet altijd even juist. Een enkele maal geeft hij een figuur in een landschap weer, maar die zijn dan zeer klein van proportie vergeleken met de omgeving; hij geeft weer de grillige deining van de duinen en van het bouwland. Vele van zijn werken bevinden zich in Engeland, Schotland en Amerika, waar hij zeer geapprecieerd werd, waarschijnlijk om de groote distinctie, die uit zijn werken spreekt. Zijn etsen geven ongeveer dezelfde onderwerpen weer als zijn schilderijen en teekeningen, het zijn o.a. een weg met boomen, een jager, ploegers, karren in de duinen, een vrouw met koeien, een spittende man. Het is ondoenlijk om op te noemen, waar al zijn werken zich bevinden (in de literatuur-opgaven in Thieme-Becker's Künstlerlexikon XIV vindt men hiervoor talrijke aanwijzingen). In het Rijks-prentenkabinet te Amsterdam bevinden zich een aantal bladen uit zijn schetsboek (zie ook de kunstenaarsbrieven, aldaar).

Zijn portret, geteekend door H.A.C. Dekker, is afgebeeld in De Portefeuille IX; een portret door Th. Mesker was in 1912 in de verzameling Preyer te 's Gravenhage.

Zie: Thieme-Becker, Allgem. Künstlerlexikon XIV, 286.

J.M. Blok