Nieuw Nederlandsch biografisch woordenboek. Deel 9

[Guilhelmi, Joannes Georgius of Wilhelmi]

GUILHELMI (Joannes Georgius) of Wilhelmi, geb. in 1637 te Kranenburg, bij Kleef, overl. 3 Jan. 1703 te Maasniel, bij Roermond.

In Aug. 1665 vluchtte Guilhelmi, r.k. priester, uit het kleefsche naar Roermond, land van Gelder. Op de voorspraak van een pater Jezuïet uit Roermond, stelde de heer van Dalenbroek hem aan tot pastoor van de parochie Maasniel, bisdom Luik, wier herder Gerardus Humelius 29 Juli 1665 gestorven was. De nieuwe herder werd er op 10 Aug., feestdag van St. Laurentius, kerkpatroon van Maasniel, geïnstalleerd.

Guilhelmi is bekend door zijn beschrijving van een bedevaart naar Rome, die hij van 16 Sept. 1674 tot 9 Aug. 1675, in gezelschap van drie leeken, ondernam. Het lijvige boekdeel heet: Den roomschen pelgrim ofte pelgrimagie van.... Guilhelmi van Cranenburgh, protonotarius apostolicus, verdeylt in zes deelen, voor alle liefhebbers vermakelijck, voor den reysenden profytelijck (Roermond, P. Vallen, 1699). Hij beschrijft daarin ‘alle curieuse en denckweerdighe saken, die hem op de reyse, soo te water als te landt, in menigherley lyff- en levensgevaer sijn voorghevallen.’

Over zijn geringe, slechts roerende goederen beschikte hij bij testament van 26 Febr. 1702 (Rijksarchief in Limburg. Overdrachten Maasniel)

[p. 311]

grootendeels voor stille en gezongen zielmissen, verder ten bate van de parochiekerk van Maasniel en de bisschoppelijke St. Lambertuskerk te Luik. Hij bepaalde daarbij het stipendium voor iedere gelezen mis op drie blamuizers of ruim tien stuivers. De kerk van Maasniel bewaart nog een zilveren miskelk, volgens het inschrift haar door pastoor Guilhelmi geschonken. De dienstmaagd zou uit zijn nalatenschap een dozijn, en de koemaagd een half dozijn ‘snoeffdoecken’ krijgen. Eindelijk bepaalde hij, dat zijn stoffelijk overschot moest worden bijgezet bij dat zijner ambtsvoorgangers in de kerk van Maasniel op het priesterkoor, onder een grafzerk met zijn wapen, naam, ouderdom en een passend epitaphium, welke zerk thans, vermoedelijk sinds den nieuwen kerkbouw in 1880, niet meer te vinden is.

Blonden