Nieuw Nederlandsch biografisch woordenboek. Deel 9

[Boschotius, Leonardus]

BOSCHOTIUS (Leonardus), overl. 8 Sept. 1572, schout te Oosterwijk (N.-B.), waar hij om zijn hoogstaand karakter en minzaamheid zeer gezien was. Als Katholiek door de Calvinisten gehaat, vooral omdat hij openlijk den opstand van Oranje afkeurde. Bij hoogerhand met de noodige overdrijving aangebracht, zag Boschotius zich en zijn familie al zeer spoedig belaagd, waarom hij vluchtte naar een kasteel, dat hij niet ver van zijn dorp bezat en dat eertijds door Willem van Duivenvoorde was gebouwd. Den 7en Aug. 1572, toen hij op weg was om zich ter kerke te begeven, werd hij uit een hinderlaag overvallen en geboeid naar Gorcum gevoerd. Daar voerde de Watergeus Marinus Brand (dl. IV, kol. 284) het bevel. Deze eischte van hem, dat hij het katholiek geloof zou afzweren en in dienst van den Prins zou overgaan. Deed hij dit niet, dan zou hij zijn schoutambt verliezen en ‘zijn leven door een hennepen strop moeten eindigen’. Het fiere antwoord luidde: ‘Hij beleed Roomsch-Katholiek te zijn, maar ontkende kwalijk van den Prins van Oranje gesproken te hebben’. Zoo hij iets mocht gedaan hebben, dat tegen de wetten was, dan weigerde hij niet straf daarvoor te ondergaan; hij kon echter het katholiek geloof niet

[p. 89]

afzweren en weigerde, nu hij eenmaal den eed van trouw aan den Koning had afgelegd, thans een eed te zweren aan den Prins van Oranje. Ofschoon men in de gevangenis allen druk op hem uitoefende om hem over te halen, vooral ook met het oog op zijn vrouw en kinderen, bleef hij standvastig.

Intusschen droeg de Prins van Oranje het bevel over het land van Arkel op aan Rutger van Carnes. De broeder van Boschotius, raadsheer in den geheimen Raad des Konings, trachtte nog door een schrijven het leven van zijn broeder te redden, maar de uitwerking was anders dan hij begeerde, want Carnes beval den 8en Sept. het doodvonnis te voltrekken.

Zie: Opmeer, Martelaarsboek.

Kleijntjens