Nieuw Nederlandsch biografisch woordenboek. Deel 8

[Dodé, Jean Mathias]

DODÉ (Jean Mathias), geb. te Thorn in 1765, overl. aldaar 6 Maart 1799, zoon van Joannes Mathias en Maria Anna Catharina Terfoth, was notaris en procureur bij de rechtbank van Thorn 1790-93, maakte zich in zijn betrekking aan afpersingen tegenover den minderjarigen Franciscus Emmanuel Frische (vgl. artikel J.J. Frische) en diens broeders en zusters schuldig, en werd daarom in zijn ambt geschorst. Onder het fransche bewind werd hij 25 floréal an V (14 Mei 1797) commissaire du Directoire Exécutif près le canton de Maeseyck; hij nam ijverig aandeel in het vestigen van de nieuwe orde van zaken, zooals bleek o.a. uit den verkoop van het meubilair der abdij Thorn, waartoe hij door de centrale administratie was gelast. Zijn haat jegens de abdis van Thorn met haar kapittel was zeer groot en heeft den val en het lot der abdij, beslist door de fransche wet

[p. 401]

van 5 frimaire au VI (25 Nov. 1797), verhaast; hij belette de abdis, met haar kapittel, dat toen te Steele in het land van Essen was overgebracht, om hun goederen te verbergen of te redden en zette de bewindhebbers der bataafsche republiek aan, om de bredasche goederen en inkomsten, de hoofdbron van haar bestaan, te requestreeren. Ook de hoogschout der abdis, Jacobus Norbertus van der Schoor (zie artikel), had veel van hem te lijden. Volgens wijlen rijksarchivaris Flament was Dodé een type voor een historischen roman en een drama. Hij werd, terwijl hij met zijn gezin aan tafel zat, door het raam zijner woning te Thorn doodgeschoten, zonder dat ooit de moordenaar werd ontdekt.

Hij was gehuwd met Antonetta Elisabeth Moers (geb. 27 Maart 1769, overl. 8 Juli 1827), dochter van Antonius Renerus M. en Elisabeth Everarda Jacoby.

Zie: Jos. Habets en A.J.A. Flament, De archieven der voormalige rijksabdij Thorn II, inleiding XVIII-XIX, verder 395, 397, 569-596, 607, 612, 621-622, 646-647, 679-680; Maasgouw (1883) 922, (1885) 1050, (1906), 53, (1927) 21.

Verzijl