Nieuw Nederlandsch biografisch woordenboek. Deel 7

[Verbeek, Servatius]

VERBEEK (Servatius), geb. te den Bosch, overl. te Leuven 23 Juli 1796, behaalde als student van het Verken bij de promotie der philosofie 1749 de 49e plaats. Hij was in verschillende klassen van het college van den H. Geest werkzaam sinds 1753. 2 Dec. 1755 behaalde hij het licentiaat in het burgerlijk recht en werd 22 Aug. 1760 gewoon professor in het recht. Tot 1 Mei 1764 ging hij voort tevens zijn lessen in de grammatica te geven. 1772 kreeg hij als professor een kanunnikdij in Sint Jacob te Leuven. Overal wist professor Verbeek de achting zijner collega's te winnen. Zesmaal werd hij tot rector-magnificus gekozen. Hij wilde verschillende hervormingen invoeren in de univer-

[p. 1236]

siteit, doch beging de fout eerst de regeering te raadplegen, die hem gunstig gezind was. Zijn plannen leden schipbreuk bij het bestuur der universiteit, toen hij om aan de regeering te behagen deze rechtstreeks aan den Keizer wilde voorleggen, Professor Verbeek sloot zich echter niet aan bij de medestanders van Jozef II in den strijd om de rechten en het bestaan der Alma Mater. Hij hield zich afwezig bij de inhuldiging van den door den Keizer aangestelden rector van Leempoel en teekende 1788 het Mémoire pour les membres de l'université de Louvain décrétés et cités par le soi-disant Recteur van Leempoel, aan de Staten van Brabant gericht. Hij behoorde onder de professoren, die 23 Juli 1788 werden verbannen. Bij het herstel der universiteit, na de verdrijving der Oostenrijkers, werd hij 1791 nog eens tot rector-magnificus gekozen.

Zie: Analectes hist. eccl. Belg. XXI (1888), 341, XXVII, 347, 356; A. Verhagen, Les 50 dernières années de l'université de Louvain (Liège 1884), 211, 225, 320, 339.

Fruytier