Nieuw Nederlandsch biografisch woordenboek. Deel 7

[Straelen, Isabelle van]

STRAELEN (Isabelle van), geb. te Bergen op Zoom 5 Juli 1577, dochter van Jan en Catharina Dunckers, overleed te IJperen 9 Jan. 1660. Zij behoorde tot de voorname familie van Antonius en Jan van Straelen, twee bekende burgemeesters van Antwerpen in den tijd van Alva. De weduwe van Antonius, Cath. van Eeckeren, huwde met Marnix van St. Aldegonde.

Toen Isabelle nauwelijks drie jaar oud was verklaarden hare ouders zich Protestant. Alleen haar oudste broeder bleef onwrikbaar gehecht aan het voorvaderlijk geloof. De kleine Isabelle zelve behield steeds katholieke gebruiken. Hare moeder, vroegtijdig overleden, had haar toevertrouwd aan de Prinses van Oranje, Louise de Coligny, een ijverige Calviniste. Onder haar gevolg kwam Isabelle meermalen te Parijs en wanneer zij aldaar een kerk bezocht, liet zij niet na voor het tabernakel te bidden.

Door het bijwonen van eenige conferenties over de godsdienstverschillen te Parijs werd zij bewogen terug te keeren tot de Katholieke Kerk. Zij werd op haar verzoek voorbereid door P. Cotton S.J., biechtvader van Henri IV, en ging weldra openlijk tot de Katholieke Kerk terug. 1604 stichtte de karmelietessen-theresianen een klooster te Parijs in de voorstad St. Jaques. De Koning en het hof stelden veel belang in de stichting, voornamelijk tot stand gekomen door de hertogin de Longueville. De eerbiedwaardige Anna de Jesu en Anna de St. Barthélemi, de intieme vertrouwelinge van de H. Theresia, werden de eerste priorinnen. Isabelle van Straelen, die als protestante dikwijls zeide: als er kloosters van onzen godsdienst bestonden, sloot ik er mij zonder verwijl in op, besloot nu zich te begeven in het strenge slotklooster der spaansche karmelietessen. 20 Maart 1606 ontving zij het kloosterhabijt en den kloosternaam Isabella van Jesus Christus. Na hare professie werd zij novicenmeesteresse. Vervolgens werd zij gebruikt tot het stichten en besturen van verschillende kloosters. Zes jaar bestuurde zij als priorin het klooster te Amiens. In dien tijd verbleef zij vier maanden te Nevers voor de stichting van een nieuw Karmel. In Bourges zou de stichting en het bestuur van het nieuwe klooster haar veel doen lijden en haar groote moeilijkheden bezorgen. Zij wilde alleen onder het bestuur der orde staan en de hervorming van de H. Theresia streng doorvoeren. Hierin werkte men haar met kracht tegen. Zij werd bemoedigd door de

[p. 1188]

priorin Anna v.d.H. Bartholomeus, hare vroegere overste, priorin te Antwerpen, en Anna van Jesus, priorin te Brussel, beiden gezellinnen der H. Theresia. Ten laatste vertrok zij met hare kloosterlingen uit Bourges naar Antwerpen, waar zij door de priorin met hartelijke welwillendheid werd ontvangen. In IJperen vond zij een toevlucht voor hare kloosterlingen en richtte een klooster op, dat zij twaalf of vijftien jaar bestuurde. Bovendien was zij nog drie jaar priorin te Mons, Antwerpen en Douai geweest. Overal was zij het sprekend voorbeeld voor hare zusters. Alle voorschriften van den regel onderhield zij zelf allerstiptst. Haar leven was een strenge boete, een voortdurend gebed, geheel afgescheiden van de wereld. Hare medezusters beschouwden haar als een heilige en betreurden haar heengaan als dat van een liefdevolle, teer bezorgde moeder.

Zij stierf 83 jaar oud na een kortstondige ziekte, uitgeput door de hooge jaren, de vele zorgen en het strenge boeteleven. Het volk verdrong zich in het kloosterkerkje gedurende drie dagen om de overblijfselen te zien der kloosterzuster, wier faam van heiligheid in heel de stad bekend was. Het lijk werd in de kerk begraven voor het venstertje, waardoor de H. Communie aan de zusters werd gegeven, omdat zij gedurende haar leven steeds zoo een grooten eerbied toonde voor het Allerheiligste Sacrament.

Zie: La vie et les instructions de la Ven. Anne de Saint- Barthélemi (Brux. 1728), 317; de Ram, Hagiographie nationale, Vie des saints et des personnes d'une éminente piété (Louv. 1864) I, 121-126.

Fruytier