Nieuw Nederlandsch biografisch woordenboek. Deel 7

[Haagen, Joris van der (1)]

HAAGEN (Joris van der) (1), van der Hagen, Verhaegen, vroeger foutief vaak Jan of Johann Baptist genoemd, landschapschilder, zoon van den schilder Abraham, vader van den schilder Cornelis (die beiden voorgaan). Hij werd omstreeks 1615, waarschijnlijk in Arnhem of Dordrecht, geboren. In 1640 laat hij in den Haag een huis bouwen, waarin hij tot zijn dood blijft wonen; hij werd begraven 23 Mei 1669. In Juli 1642 huwt hij met Magdalena Thymans de Heer. In 1643 wordt hij lid van het St. Lucasgilde, waarvan hij in de jaren 1653 en 1654 hoofdman was; in 1656 scheidde hij zich met 46 andere schilders af van het gilde en richtte de Confrerie Pictura op, waartoe slechts kunstschilders konden toetreden.

Verschillende van zijn talrijke schilderijen, die dikwijls aan Hobbema doen denken, zijn uitwerkingen van naar de natuur gemaakte schetsen, meest op blauw papier, waardoor zij tevens topo-

[p. 512]

graphische waarde hebben; het bekendst zijn echter zijn typisch hollandsche boschgezichten. Een enkele maal ook schildert hij op meer italianiseerende wijze. Hij werkte vooral vaak in Gelderland (in de omgeving van Arnhem), in het Kleefsche, in den Haag en in Maastricht, ook wel in Amsterdam, bij Haarlem, Rotterdam en in Nassau. De figuren in zijn schilderijen zijn soms van andere hand, nml. van N. Berchem, L. de Jongh, A. van de Velde en D. Wijntrack.

Zijn belangrijkste werken bevinden zich in de musea te Amsterdam (Rijksmuseum en Rijksprentenkabinet), Cassel, 's Gravenhage (Mauritshuis en Museum-Bredius), Haarlem (Teyler's museum), Karlsruhe, Kopenhagen, Nancy, Parijs en Rotterdam, benevens in de verzamelingen F.W. van der Haagen te Arnhem, M.J.F.W. van der Haagen te 's Gravenhage en Ad. Schlosz te Parijs.

Zie: Thieme-Becker, Allg. Lexikon d. bild. Künstler XV, 463; M.J.F.W.v.d. Haagen in Oud-Holland XXXV (1917) 43; F.W.v.d Haagen in Getre XVIII (1915).

v.d. Haagen