Nieuw Nederlandsch biografisch woordenboek. Deel 7

[Grothe, Peter Dietrich]

GROTHE (Peter Dietrich), geb. te Herscheid in Westfalen 23 Juni 1806, overl. te Delft 10 Febr. 1887, was de zoon van Johann Peter Grothe en Maria Gertrud Schmidt. Hij ontving zijne opleiding gedurende 3½ jaar aan de technische inrichting te Berlijn. Hij verkreeg aldaar in 1833 na examen het radicaal om op te treden als leeraar aan de pruisische industriescholen. In hetzelfde jaar werd hij benoemd tot leeraar in de natuur-, schei- en wiskunde aan de höhere gewerbeschule te Hagen in Westfalen en in 1839 tot directeur dier inrichting.

In 1850 werd hem door de utrechtsche hoogleeraren G.J. Mulder, Bake en O. van Rees verzocht, het hoofd te worden van eene aldaar op te richten particuliere technische school. Hij nam deze opdracht aan en bracht die school in korten tijd tot bloei. Het was de eerste inrichting van dien aard in ons land en tal van jongelieden hebben bij hem hunne voorbereidende technische opleiding gehad. Er werd ongeveer in dezelfde vakken les gegeven, die thans aan de hoogere burgerscholen gedoceerd worden. De inrichting telde in 1863 acht leeraren en 63 leerlingen, de kursus duurde 3 jaren. Nadat ingevolge de wet op het middelbaar onderwijs van 2 Mei 1863 op vele plaatsen in den lande hoogere burgerscholen verrezen, en er geen reden van bestaan meer voor de technische school was, bood minister Thorbecke aan Grothe een leerstoel in de mechanische technologie en de kennis van werktuigen aan de ter vervanging van de Koninklijke academie ingevolge genoemde wet gestichte polytechnische school aan. Hij werd 29 Juni 1864 met ingang van 1 Sept. d.a.v. hoogleeraar te Delft. In 1865 ging de utrechtsche technische school op in de hoogere burgerschool ter plaatse.

Niettegenstaande hij zeer bekwaam en zijn onderwijs uitstekend was, was hij bij de stu-

[p. 505]

denten niet gezien wegens zijn minder aangename wijze van optreden, vooral bij examens. Toen daarover in den studenten-almanak voor 1873 geklaagd werd, hield hij op het eerstvolgende college een berouwvolle toespraak. Sedert was door zijn toedoen de verhouding veel beter.

Te Delft was Grothe buiten zijn ambt zeer nuttig werkzaam door de oprichting eener afdeeling van de Nederlandsche maatschappij van nijverheid, waarin hij vele malen voordrachten hield over technische onderwerpen. Bij zijn 50-jarig jubileum als onderwijzer werd hij op grootsche wijze gehuldigd.

Hij werd op zijn verzoek bij Koninklijk besluit van 19 Juni 1883 met ingang van 1 Sept. d.a.v. eervol ontslagen als hoogleeraar. Hij bleef te Delft wonen.

Men heeft van hem: Leerboek der mechanische technologie, 2 dln. (Gorinchem 1866); dit is een in alle opzichten uitstekend leerboek, er blijkt uit, dat Grothe in allerlei fabrieken, die hij beschrijft, persoonlijk alles onderzocht en zelfs dikwijls als arbeider medegewerkt heeft. Voorts schreef hij: De Ruhrsteden, Bergsland en het graafschap Mark, een technologisch uitstapje (Arn. 1869); Het ijzer, zijne bewerking, eigenschappen en toepassing ('s Grav. 1873); Kennis van werktuigen ('s Grav. 1874 en Arnhem 1875); Machine voor het afwerken van vastbodems in Tijdschrift voor nijverheid, 34e deel (1571) blz. 370; Over het bijten van fixeerplaten aldaar blz. 372; Hoe men de stoffen voor het smeeren van machinedeelen beproeft aldaar blz. 379; Stereochemie aldaar 35e deel (1872) blz. 1; Wenken voor boekdrukkers en uitdrukkers aldaar blz. 8; IJzeren wielen voor voertuigen aldaar blz. 59; Glasfabrieken aldaar blz. 105; Stoomwielenfabriek aldaar blz. 191.

Hij huwde Albertina Schlickumen na haar overlijden Wilhelmina Riepe, geb. te Hagen 1 Juni 1809, overl. te Delft 16 Apr. 1875. Bij de laatste had hij twee dochters.

Ramaer