Nieuw Nederlandsch biografisch woordenboek. Deel 7

[Ferrieri, J.]

FERRIERI (J.), internuntius in Nederland 1841-47. Nadat mgr. Cappacini in het najaar van 1841 zijn tweede zending had volbracht, kreeg deze in F. een vasten opvolger, die 21 Nov. 1841 tot apostolisch internuntius bij den Koning van Nederland werd benoemd. Reeds spoedig na zijn komst, en wel in Jan. 1842, zijn voor Noord-Brabant drie apostolische vicarissen aangesteld; voor 's Hertogenbosch was dit de persoonlijke vriend van Willem II tot nog toe pastoor van Tilburg, J. Zwijsen, die na het herstel van de Hiërarchie in 1853 aan het hoofd zou komen van de Utrechtsche kerk provincie; tevens werd hij tot bisschop van Gerra i.p.i. verheven. In 1844 gaf Gregorius XVI op raad van F. een andere regeling aan het kerkbestuur van de Nederlandsche kolonies. De keuze voor een nieuwen vicaris-apostoliek van Oost-Indië viel op J. Groof, die tot nog toe apostolisch-prefect in Suriname was geweest, en thans naar Batavia werd overgeplaatst, alwaar een krachtig bestuurder noodig was. Naar het vaderland teruggekeerd, werd deze 26 Febr. 1844 tot

[p. 435]

bisschop van Canea i.p.i. geconsacreerd, en vertrok daarop, zonder helaas genoegzaam te zijn gemachtigd door de Regeering, naar zijn nieuwe standplaats. Daar, in Batavia, ondervond hij veel tegenwerking. Het gevolg was, dat hij 3 Febr. 1846 door den Gouverneur-Generaal, I.J. Rochussen, uit Nederlandsch-Indië werd verbannen. Hij keerde toen, met verlof van den Paus, naar Suriname terug (vgl. het art. Groof in dit deel). In Sept. 1847 is F. naar Rome teruggeroepen; mgr. Zwijsen zou tevens voorloopig het bestuur over de hollandsche zending aanvaarden, die dat ook heeft gedaan tot de komst van mgr. Belgrado in 1848.

Zijn portret is gelithografeerd door T. Waanders.

Zie: Albers, Gesch. v.h. herstel der bissch. Hiërarchie I, II; Goulmy, Hiërarchie en Wetboek in De Katholiek IX (1846), 244.

Hensen