Nieuw Nederlandsch biografisch woordenboek. Deel 7

[Delebecque, Vincentius Josephus]

DELEBECQUE (Vincentius Josephus), priester, geb. te Warneton 18 Dec. 1772, overl. te Boesinge bij IJperen 25 Juni 1843. Hij studeerde de philosofie en theologie te Douai, waar zijn oudere broeder Wilhelmus president van een der colleges was geweest. Deze, daarna professor in het seminarie te Brugge overleed als deken van Kortrijk 1803. Zijn broeder Petrus was 1799 overleden als onderpastoor in St. Jacob te IJperen. Vincent werd wegens de revolutie en vervolging der Franschen 25 Maart 1798 te Emmerik priester gewijd. Als eerste werkkring werden hem, toen hij in Vlaanderen terugkeerde, de parochiën bij Ostende, Leffinge, Steene, Moere, Zande en Slijpe, waarvan de pastoors gevlucht of gevangen waren, aangewezen. Eens zeide een geneesheer, zijn vriend, dat de meid van den ingedrongen, onwettigen pastoor van

[p. 365]

Zande in doodsgevaar verkeerde en een onbeëedigd priester wenschte. Vinc. Delebecque ging als een doctor gekleed met zijn vriend in consultatie bij de zieke en kon haar zoo de laatste sacrament en toedienen. 8 Dec. 1798 werd hij naar Warneton geroepen om het kind van zijn broeder te doopen. Hij legt den weg, elf uren ver, af, gekleed als leurder in kousen en sajet en doopte zijn neefje, die later den bisschoppelijken zetel van Gent zou beklimmen. Ten laatste werd hij gevangen genomen (Dec. 1800) en te Oostende opgesloten. Met het concordaat kreeg hij zijne vrijheid. In 1802 was hij onderpastoor te Pitthem en 11 Jan. 1803 te Rumbeke. 8 Mrt. 1809 werd hij benoemd tot pastoor te Oostburg, Zeeuwsch-Vlaanderen. Om wille der toewijding en de vele diensten die hij bewezen had aan de slachtoffers der zeeuwsche koorts, de fransche soldaten, die in groot getal in Z. Vlaanderen verbleven wegens de landing der Engelschen in Walcheren, werd hij benoemd tot ridder van het legioen van Eer, 31 Mei 1810. Hij volgde het voorbeeld van Mgr. de Broglie en weigerde den eed af te leggen voorgeschreven aan de ridders van het legioen. Hij ontving dus nooit het diploma of het kruis, hem door den Keizer toegekend.

26 Maart 1811 werd hij verplaatst van Oostburg naar Boesinghe bij IJperen. Hij overleed in hetzelfde jaar als Adrianus d'Hauwer van Meerbeke, pastoor te Selsbeke, die zijn voorganger in het pastoraat te Oostburg was geweest, 1806-1809, en niet vermeld wordt door Krüger.

Zie: J.B. van Baveghem, Het martelaarsboek der Belgische geestelijkheid (Borgerhout 1873) V, 87; Annuaire eccles. de Malines (1861), 261; Kerstens, Journal hist. X, 1843, 205; Krüger, Gesch. bisdom Breda IV, 550.

Fruytier