Nieuw Nederlandsch biografisch woordenboek. Deel 7

[Beverland, Adrianus]

BEVERLAND (Adrianus), geb. te Middelburg omstr. 1652, zijn naam komt althans voor in de lijsten der latijnsche school aldaar, studeerde te Leiden in de rechten (ingeschr. 20 Sept. 1673 als 20 jaar oud, Album Studios. kol. 585). Rijk en buitengewoon geleerd misbruikte hij beide gaven door zijn onzedelijke geschriften. In zijn studententijd liet hij het 16e-eeuwsche werk Laus pedastriae herdrukken. Van eigen hand verscheen: Peccatum originale ϰατ᾽ ἐξοχην sic nuncupatum Philologice πϱοβληυατιϰῶς elucubratum a Themidis alumno. Vera redit facies, dissimulata fierit Eleutheropoli, extra plateam obscuram, sine privilegi Auctoris absque ubi et quando (aan het slot van het werkje staat: In Horto Hesperidum, typis Adami Evae Terrae filii 1678). Een tweede druk, in 1679 reeds uitgekomen, vermeldde des schrijvers naam. In dit boek betoogde B., dat de zonde van Adam en Eva slechts bestaan heeft in hun conversatio carnalis. De vierschaar der hoogeschool veroordeelde hem tot herroeping, belofte onder eede nimmer iets dergelijks te zullen schrijven, een boete van 100 zilveren dukatons, schrapping van zijn naam uit de rol der studenten en verbanning buiten Holland en Zeeland. Hij vertrok daarop naar Utrecht, waar hij 1677 als student werd ingeschreven (Alb. Studios. kol. 71), doch weer een zoodanig leven leidde, dat ook daar de stadsregeering hem het verblijf ontzegde. Misschien is in zijn utrechtsche periode door hem geschreven Vox clamantis in deserto, een hekelschrift tegen de magistratuur der

[p. 127]

leidsche Universiteit. In 1680 gaf hij (een herdruk van?) Justinianaei de Stolatae Virginitatis jure, Lucubratio Academica (Lugd. Bat.). Uitgeweken naar Engeland, studeerde hij te Oxford en promoveerde er tot dr. jur. Hij verzamelde zeldzame boeken, schilderijen, prenten en in het bijzonder een belangrijke collectie schelpen en horens. Het berouw over zijn levenswijze, dat hij toont in De Fornicatione cavenda admonitio, sive adhortatio ad pudicitiam et castitatem was misschien oprecht. Op het eind van zijn leven is hij krankzinnig geworden. Vermoedelijk is hij kort na 1712 overleden. In Engeland schijnt hij voortgeholpen door I. Vossius (zie I, 1519). Daar verschenen nog van hem eenige hekelschriften op engelsche bisschoppen en na zijn dood De Prostibulis veterum. Mogelijk is ook door hem geschreven: Eerste Pleidoy van Mr. A.B. Rechtsgeleerde, in cas. van Falsiteit, 1677.

Zijn portret is gegraveerd door Munnickhuysen naar J. de Vois 1679, door W. Sherwin in zwarte kunst naar I. Palinck, voorts door P. Schenck, een onbekende en in zwarte kunst door S. Beckett.

Zie: M.F. Lantsheer en F. Nagtglas, Zelandia Illustrata II, 358, welke verzameling eenige portretten van B. bevat; F. Nagtglas, Levensberichten van Zeeuwen I, 36.

Mulder