Nieuw Nederlandsch biografisch woordenboek. Deel 6

[Cuypers, Petrus]

CUYPERS (Petrus), de Cuypere, of de Cupere, rechtsgeleerde, geb. te Roosendaal (N. Br.) 12 Aug. 1620, zoon van Daniël en van Cornelia van den Nieuwenhuysen, uit een aanzienlijke familie afkomstig, overleed te Mechelen 24 Mei 1669.

Op 13-jarigen leeftijd werd hij naar het college der Jezuïeten te Antwerpen gezonden. Vandaar ging hij studeeren aan de universiteit te Douai en te Leuven, waar hij 30 September 1642 den graad van licentiaat in de beide rechten verkreeg. Hij vestigde zich te Mechelen, waar hij door zijn bekwaamheid spoedig een grooten naam verwierf en om strijd geraadpleegd werd in alle moeilijke zaken. In Dec. 1663 werd hij benoemd tot substituut van den procureur des konings bij den Grooten Raad van Mechelen. De koning beval P. Cuypers bij de eerste vacature in den Hoogen Raad te benoemen. Daags vóór zijn dood werd

[p. 369]

hij bevorderd tot lid van den Hoogen Raad. Het stilzittend leven en de voortdurende werkzaamheid hadden de krachten van Cuypers voor den tijd gesloopt. Hij werd begraven in de St. Romboutskerk. Zijn echtgenoote Maria van der Hoffstadt overleefde hem 16 jaar. Voor beiden, begraven in het graf van hare ouders, richtte hun zoon Daniël Franciscus, bekend schrijver, een grafteeken op. Zij lieten drie zoons en eene dochter na, vermeld bij Paquot; in diens tijd werd het door P. François geschilderd portret van P. Cuijpers nog bewaard bij zijn achterkleinzoon. De spreuk van P. Cuypers was: Jure, non vi.

Zijne familie bewaarde verschillende werken van hem in handschrift, vermeld door Foppens. Zijn broeder Willem Cuypers gaf een werk van hem uit in 1679, waaraan hij 20 jaar gewerkt had (zie het volgend artikel).

Zijn portret bestaat als prent door een onbekende naar P. François.

Zie: Paquot, Mémoires litt. VI, 389-394; Biogr. nat. Belg. IV, 610.

Fruytier