Nieuw Nederlandsch biografisch woordenboek. Deel 5

[Malderé, Jacques de]

MALDERÉ, Malleré (Jacques de), gest. te Middelburg 16 Nov. 1617, vlaamsch edelman, vroeger in dienst bij den markies van Havré, reeds in 1577 aan het hof van den Prins van Oranje te Antwerpen en diens stalmeester, ving bij den aanslag van Balthasar Gerards den Prins op. Hij werd 1585 door Maurits aangesteld tot baljuw van Veere en in 1596 tot vertegenwoordiger van den Eersten Edele in Zeeland, wat tot moeielijkheden met de Staten aldaar aanleiding gaf, daar hij geen Zeeuw was, hetgeen door een acte van non-praejudicie niet geheel kon worden goedgemaakt. In 1595 wendde Havré zich tot hem met ondershandsche vredesvoorstellen aan prins Maurits, die echter werden afgewezen, omdat de Spanjaarden in de Nederlanden zouden blijven. Hij werd 1607 met Johan Berck naar Jacobus I gezonden om diens geldelijke hulp in te roepen, 1608 benoemd door de Staten-Generaal voor Zeeland in de commissie tot onderhandeling over het Bestand met Spanje (hij was het, die toen tot de veeleischende spaansche gezanten zeide: ‘wie alles hebben wil, verliest alles’);

[p. 336]

voorjaar 1610 lid van het buitengewoon gezantschap naar Frankrijk aan Hendrik IV om diens hulp in de guliksche zaken te vragen. Hij genoot zeer het vertrouwen van prins Maurits, wien hij 1602 de grafelijke waardigheid wilde opgedragen zien, en ook van de Staten van Zeeland. Hij was gehuwd met de voormalige rijnsburgsche non Margaretha van Berchem, weduwe van Alexandre de Haultain; zij overleed te Middelburg 23 Oct. 1618.

Vgl. over hem: van Wijn, Nalezing op Wagenaar, I, 317; Aitzema, III, 622 vlg.; van Meteren, 533 vlg.; Wagenaar, VIII, 411 vlg., 460 vlg.; Jeannin, Negociations II, 166.

Blok