Nieuw Nederlandsch biografisch woordenboek. Deel 5

[Evertsen, Cornelis (3)]

EVERTSEN (Cornelis)(3), bijgenaamd de Jongste, zoon van Cornelis (1) den Oude (kol. 179), geb. te Vlissingen 16 Nov. 1642, ging reeds met zijn tiende jaar naar zee, volgde zijn vader op verschillende tochten, en was in 1665 kapitein van een kaper, geraakte in engelsche gevangenschap, doch werd op last van koning Karel weder vrij gelaten. In 1665 woonde hij den noodlottigen zeeslag bij Lowestoit bij, werd bevelhebber op het schip van zijn vader, zag dien in den Vierdaagschen zeeslag sneuvelen, gelijk hij het sneuvelen van zijn oom Johan in Aug. 1666 bijwoonde. Vervolgens maakte hij den tocht naar Chattam mee. In 1672 als kommandeur naar West-Indië gezonden, vereenigde hij zich aldaar met den commandeur Jacob Binckes en heroverden zij tezamen Nieuw-Nederland en St. Eustatius. In 1675 bevorderd

[p. 182]

tot schout-bij-nacht, volgde in 1679 de benoeming tot vice-admiraal en kommandeur der stad Vlissingen, terwijl hij in 1684 opklom tot luitenant-admiraal van Zeeland. Als zoodanig voerde hij het bevel over de voorhoede der vloot, die Willem III naar Engeland overbracht, keerde het volgend jaar in het vaderland terug, en gebood in 1690 een vloot, die de voorhoede uitmaakte van de gecombineerde Nederlandsche en Engelsche strijdmacht tegen Frankrijk; onverschrokken streed hij bij Bevesier. Nog eenmaal, in 1692, stond hij aan het hoofd eener vloot voor een aanslag tegen Duinkerken, doch deze aanslag verviel en sedert heeft hij zijn betrekking van luitenant-admiraal alleen vervuld door zitting te nemen in de Admiraliteit van Zeeland. Hij droeg den bijnaam van Keesje de Duivel; gestorven te Middelburg in Nov. 1706, en begraven onder de tombe van zijn vader en zijn oom. Zijn geschilderd portret is in het stedelijk museum te Middelburg. Prent door J. Houbraken.

Herman