Nieuw Nederlandsch biografisch woordenboek. Deel 5

[Dehasque, Petrus Henricus]

DEHASQUE (Petrus Henricus), geb. te Corthijs (Belg. Limb.) 22 Sept. 1776, overl. te Culemborg 17 Apr. 1846. Na zijn voorbereidende studiën te St.-Truien legde hij zich te Leuven en te Keulen op de theologie en de beide rechten toe en werd 12 Apr. 1801 te Keulen priester gewijd. Reeds in 1802 schijnt hij zich te Lyon aangesloten te hebben bij de ‘Pères de la Foi’, een vereeniging van geestelijken, die ontstaan was uit de samensmelting van een congregatie van dien naam, door den Italiaan Paccanari gesticht, en de ‘Société des Pères du S. Coeur’ van den franschman Franc.-Eléonor de Tournély. Dehasque was belast met de zorg voor inkomsten en uitgaven in het college te Belley (Frankrijk) en sinds 1806 in dat van Rousselaere (België). Hij was hier ruim een jaar, toen een decreet van Napoleon de Pères de la Foi uit dit huis verdreef. Den 27 Nov. 1807 ging hij zich ter beschikking van den bisschop van Namen stellen. Vooral maakte hij zich verdienstelijk tijdens een epidemie onder de spaansche soldaten, die in verschillende steden verspreid lagen. Den 31. Juli 1814, eenige dagen vóór het herstel der Jezuïetenorde, begaf hij zich in het

[p. 127]

noviciaat te Rumbeke bij Rousselaere, en 15 Juni 1816 trad hij op als pastoor te Culemborg, waar de laatst overlevende Jezuïet Michael Hubertti 20 Nov. 1815 was overleden, en door den deservitor A.G. van Dam vervangen. Geholpen door zijn ordebroeder M. Wolff (zie IV 1481), trachtte hij er het katholieke leven, dat veel geleden had, op te heffen. Reeds in het eerste jaar beliep het aantal bekeerlingen minstens veertig. Zijn rustelooze bedrijvigheid en onvervaarde doortastendheid brachten hem in ernstige moeilijkheden met het burgerlijk bestuur; toch slaagde hij erin aan de katholieke gemeente een nieuwe kerk, pastorie en kerkhof te schenken. Gesteund door den aartspriester G. van Nooy en den vice-superior Mgr. Ciamberlani opende hij in 1818 te Culemborg een seminarie, waarin aanvankelijk seculiere en reguliere leeraars onderwijs gaven, doch dat na een paar jaren uitsluitend door leden zijner orde werd geleid. Krachtens koninklijk besluit werd dit seminarie in 1825 gesloten en eerst in 1841 heropend. Van 1816-1820 en van 5 Sept. 1834 tot zijn dood stond hij aan het hoofd der parochie Culemborg, van 1819-22 en van 1835-43 der Jezuïeten in de hollandsche missie.

Tot 1917 werd in de pastorie te Culemborg een geschilderd portret van hem bewaard.

Zie: Archief v.d. gesch. v.h. aartsb. Utrecht III, 99; Studiën, tijdschr. v. godsd. wetensch. en lett. LXXVII, 3 vv.; Litterae annuae Provinciae Belgicae Societ. Jesu 1845-46, 2 s.

van Miert