Nieuw Nederlandsch biografisch woordenboek. Deel 4

[Ruth, Martinus van]

RUTH (Martinus van), geb. te Haarlem in 1827, overl. te Arnhem 21 Aug. 1904, begon zijne loopbaan als leerling in de locomotievenwerkplaats der Hollandsche IJzeren Spoorwegmaatschappij te Haarlem Daarna was hij machinist op verschillende stoombooten in binnenlandsche vaart. Gedurende 5 jaren voerde hij te Kampen de directie van een stoombootdienst.

Kort na 1860, toen de aanleg der Staatsspoorwegen aanving, werd van Ruth bij dien dienst belast met het keuren van het voor den spoorwegbouw benoodigde ijzer en staal. Hij was bijna altijd in Engeland werkzaam, en wist zich langzamerhand op te werken tot autoriteit op het gebied van ijzer- en staalfabricatie, zoodat hij zelfs een vraagbaak voor de fabrikanten werd.

In 1872 werd hij verplaatst naar Duisburg, waar hij tot 1894 gevestigd bleef, steeds reizende naar de fabrieken, meestal in Duitschland en België, waar voor de Nederlandsche Staatsspoorwegen gearbeid werd.

In laatstgenoemd jaar werd hem op verzoek eervol ontslag verleend.

Eenigen tijd later werd hij bij de Maatschappij tot Exploitatie van Staatsspoorwegen, die belast was met den aanleg der spoorwegbrug over den IJsel bij Westervoort, belast met het toezicht

[p. 1180]

op de vervaardiging van den bovenbouw dier brug. Hij was daar nog eenige jaren werkzaam.

Aan hem zijn scherp omlijnde keuringsvoorschriften te danken, die in het buitenland eerst veel critiek, later groote waardeering vonden.

Van Ruth verwierf in 1875 de Conrad-premie van het Koninklijk Instituut van Ingenieurs voor een verslag, in de werken van dat lichaam opgenomen over de vervaardiging van spoorstaven voor de Staatsspoorwegen. Eene vinding van hem is het etsen dezer staven, ten einde hunne structuur te leeren kennen.

Van Ruth vormde een aantal ijzerkeurders en was voor allen, die tot hem om onderrichting kwamen, steeds een welwillend leermeester.

Zijne, alle in de werken van het genoemde instituut opgenomen verhandelingen zijn vermeld in een levensbericht van hem door J. Schroeder van der Kolk, met portret, in de Ing. van 3 Sept. 1904.

Ramaer