Nieuw Nederlandsch biografisch woordenboek. Deel 4

[Breugel, Casper van]

BREUGEL (Casper van), zoon van Jan Festus v.B. (1) en Eva Maria Burman (kol. 301), geb. te 's Gravenhage 11 Maart 1752 overl. 30 Mei 1833 te Haarlem, vestigde zich, na te Utrecht 31 Mei 1771 in de rechten gepromoveerd te zijn, in 's Hertogenbosch, en werd in 1781 aangesteld tot secretaris dier stad en in dat zelfde jaar tot ontvanger der gemeene middelen in twee kwartieren der Meijerij van 's Hertogenbosch (Oisterwijk en Maasland). Zijne vertoogen, over de noodzakelijkheid van een herziening der belastingen in de Meijerij, brachten teweeg, dat hij in het jaar 1790 door den Raad van State met de revisie daarvan belast en daarbij benoemd werd tot extraordinair leenman of lid van de Leen- en Tolkamer te 's Hertogenbosch. Van deze vierjarige commissie kweet hij zich door het uitbrengen van een zeer uitgebreide Memorie en Beschreven Staat der vier kwartieren van de Meijery.

Bij het naderen der Franschen in 1794, spande van Breugel al zijne krachten in, om door het bevorderen van een verdrag met Frankrijk het verder voortrukken van dat leger te verhoeden; voegende zich zelfs te dien einde bij de, door hem daartoe bewerkte, geheime zending in December van Gerrit Brantsen en Ocker Repelaer naar Parijs, zooals men zulks omstandig geboekt vindt in de door hem uitgegeven Mémoires sur ce qui s'est passé de remarquable après la capitulation de Bois le Duc relativement aux nègociations entamées entre la France et la Hollande et la commission de Mrs. Brantzen et Repelaer à Paris en 1793 (Amst. et la Haye 1821).

Na de omwenteling van 1795 leefde B. ambteloos in den Bosch. In 1798 benoemd tot Scriba van de Hervormde Kerkelijke Commissie te dier stede, had hij een werkzaam aandeel in de pogingen, om het eigendomsrecht der Hervormde gemeente aldaar op hare kerkgebouwen te verdedigen en die voor de gemeente te behouden. Hij was de steller der ‘Historische deductie’ 12 Sept. 1799 aan de Municipaliteit van 's Hertogenbosch overgegeven. Die pogingen hadden zoodanig goed gevolg, dat de Hervormden aldaar gedurende de Bataafsche Republiek in het bezil hunner kerken bleven; de Deductie is uitgegeven onder den titel: Het regt en eigendom der Hercormde gemeente

[p. 300]

te 's Hertogenbosch op derzelver Kerkgebouwen tegen het Roomsch Kerkgenootschap verdedigd uit oorspronkelijke stukken ('s Hert. 1800).

In 1803 verhuisde v.B. naar den Haag en werd benoemd tot lid der Algemeene Armen-Commissie van Holland. Na in 1806 tot President der Hoofdcommissie voor de zaken der Verponding te zijn benoemd, werd hij in 1808 aangezocht om zich de benoeming tot Landdrost van Oost-Friesland te laten welgevallen, maar hij verkoos zijn betrekking te behouden, welke, na de inlijving van Holland in het Fransche Keizerrijk, vervangen werd door die van Keizerlijk Commissaris voor het Kadaster in de Hollandsche Departementen. Ook deze verviel bij de invoering der Fransche belastingwetten in het jaar 1812 en werd verwisseld met eene aanstelling als Directeur der Directe belastingen in Friesland, als hoedanig hij in 1819 gepensionneerd werd.

Hij vestigde zich te Haarlem, waar hij 1824 lid van den raad werd. In 1826 werd hem de titel van baron verleend. Hij was gehuwd met Mary Douglas, dochter van den Luitenant-Generaal Robert Douglas.

Behalve bovengen. werken gaf hij: G. Craufurd, De eer van het gelijkwaardige, of verklaring van den aard, de waarde en het vermogen van het geld (uit het Engelsch: The doctrine of equivalents) ('s Grav. 1804); Brieven over den Runen-staf in Algem. Konst- en Letterbode 1822; en Verhandeling over de in 1818 ontdekte Drentsche Veenbrug in Oudheidkundig Tijdschrift III.

Zie: bovengen. Mémoires; Halmael, Geslachtstregisters; Hermans, Conspectus 28, Colenbrander, Gedenkstukken I, 496 vlg.

Molhuysen