Nieuw Nederlandsch biografisch woordenboek. Deel 3

[Westrheene-van Heijningen, Jacoba van]

WESTRHEENE-VAN HEIJNINGEN (Jacoba van), geb. 20 Juli 1821 te Rijswijk (Z.H.), waar haar vader, Hendrik van Heijningen (kol. 587), destijds predikant was, en overl. 26 Dec. 1900 te 's Gravenhage. Dochter uit een talrijk en weinig bemiddeld gezin, werd zij opgeleid voor 't onderwijs, legde verscheidene daarvoor vereischte examens af en werd achtereenvolgens secondante op een kostschool te Nijkerk op de Veluwe, gouvernante bij een familie te Hoogezand, hoofd eener kostschool te Velp en directrice der stadsmeisjesschool te Zaandam. 22 Apr. 1857 trad zij in 't huwelijk met T. van Westrheene (zie voorg. art.). Om met haar man in de noodige inkomsten te voorzien, vertaalde zij als huisvrouw romans van Dickens e.a.; ook bezorgde zij

[p. 1415]

een verkorte uitgaaf van Wolff en Deken's Historie van Willem Leevend. Na den dood van haar echtgenoot bleef zij aanvankelijk in den Haag wonen, verhuisde echter later naar Delft, waar zij onder den schuilnaam Hester Wene haar eersten oorspronkelijken roman schreef: De Oudvelders (1875; 2de dr. 1878). In den Haag teruggekeerd, zagen nog van hare hand het licht de romans: Benijd en beklaagd (1879), Oud en jong (1883), Ver van den stam (1888), Philips eerzucht (1892) en Alles komt terecht (1896), die echter minder aftrek vonden. Onder den titel: Uit den vreemde schreef Mevr. van Westrheene 40 jaren lang maandelijks novellen, aan buitenlandsche tijdschriften ontleend, in de Tijdspiegel.

Zie: Levensber. Letterkunde 1901, 220.

Zuidema