Nieuw Nederlandsch biografisch woordenboek. Deel 3

[Meere, Hermannus, Hermand, Henderick, Henry]

MEERE (Hermannus, Hermand, Henderick, Henry), van der Meeren, Meer, Mere, Meranus, voornaam burger van Antwerpen, behoorend tot de leiders der Calvinisten, heeft de Vlaamsche kerk aldaar als ouderling gediend. Zijn naam komt voor onder de onderteekenaars van een namens de Vlaamsche en Waalsche kerken ‘tot hunne ontschuldiginge van de beeltstormerye’ gezonden schrijven aan den magistraat van Antwerpen, dd. 23 Aug. 1566, en van het accoord met Prins Willem van Oranje ‘over de godsdienstoeffeninge der Gereformeerden te Antwerpen’, d.d. 2 Sept. 1566. In 1567 werd hij ter verantwoording gedaagd en verbannen. Vermoe-

[p. 836]

delijk is hij aanstonds uitgeweken naar Wezel, waar hij in 1568 het convent heeft bijgewoond, welks artikelen hij onderteekende, en in 1571 als ouderling van een der beide vluchtelingenkerken naar de emdensche synode is afgevaardigd. Zijn naam komt voor onder de ‘Seniores’, die de acta van de emdensche Synode hebben onderteekend als ‘Hermannus Meranus Wesaliensis’. De eerste vergadering van de wezelsche Classe, 29 Juli 1572 koos hem tot scriba. In 1574 werd ‘M. Hermand van der Meeren’ van Anvers uitgesloten van het generaal pardon. Zijne broeders Simon en Franciscus zijn eveneens naar Kleefsland uitgeweken. Franciscus komt van 1574-1577 voor als ouderling te Gennep en afgevaardigde naar de cleefsche Classis. Lieven uytter Meere of vander Meern van Gent werd op 15 Oct. 1573 te Furnes verbrand.

Zie: J. de Jong, De voorbereiding en constitueering van het kerkverband der Nederl. Geref. kerken (Gron. 1911), reg.; Bibliographie des Martyrologes protestants Neerlandais (La Haye 1890), II, 739.

de Jong