Nieuw Nederlandsch biografisch woordenboek. Deel 2

[Steenberghe, Maximilien Henri]

STEENBERGHE (Maximilien Henri), geb. 13 Sept. 1787 te Charleroi, overl. 24 Juli 1859 te 's Gravenhage. Te Marseille in 1804 in dienst getreden bij een regiment zee-artillerie werd hij in 1808 bevorderd tot sergeant. Hij deed vele tochten door de Middellandsche zee en woonde verscheidene gevechten bij. O.a. werd hij, tijdens de insluiting van Barcelona door het legerkorps van St. Cyr, aan wal gezonden en had gelegenheid een paar bedreigde stukken te redden. Toen Barcelona later door de Spanjaarden werd berend, behoorde S. mede tot de bezetting. In November nam hij deel aan een expeditie tegen Mataro en werd toen vrij ernstig gekwetst, zoodat hij tot herstel van gezondheid naar Frankrijk moest terugkeeren. Te Toulon werd hij sergeant-majoor en op 23 Jan. 1812 2e luitenant bij de marine-artillerie. Met dat regiment vertrok hij naar Mainz en werd ingedeeld bij het tweede observatieleger aan den Rijn, onder den hertog van Ragusa. 16 April werd hij overgeplaatst bij de artillerie der landmacht en den 27 d.a.v., op verzoek van Marmont, tot kapitein-adjudant bij den generalen staf benoemd. Als zoodanig nam hij deel aan de veldslagen van Lützen en Bautzen, aan de gevechten bij Reichenbach en Iauer, aan den veldslag van Dresden, de gevechten van Königstein, Altenburg, Zinnwald en Meissen en eindelijk aan den veldslag bij Leipzig, waar zijn paard gedood, hij zelf gewond en zelfs enkele oogenblikken krijgsgevangen werd. In 1813 kreeg hij het Legioen van Eer. In 1814 woonde hij achttien der belangrijkste gevechten bij en o.a. den veldslag bij Parijs waar hij opnieuw een wond ontving. Met eervol ontslag uit den franschen dienst keerde hij in Nederland terug, waar hij 17 Nov. 1814 tot kapitein der artillerie 1e klasse werd benoemd. Na den slag bij Waterloo kreeg hij het bevel over de batterij van den kapitein Stevenaer, die gesneuveld was. Hij nam een werkzaam deel aan het beleg van Valenciennes, waar hij twee batterijen bestuurde. In 1823 werd hij, te Gent in garnizoen zijnde, bevorderd tot majoor der veldartillerie (te Nijmegen). In April 1830 tot commandant der K. Militaire Academie benoemd werd hij, na het uitbreken der onlusten in Nov. d.a.v. aangesteld tot tweeden commandant der

[p. 1364]

artillerie te Breda en in Augustus 1831 bij het leger te velde geplaatst als commandant der reserveartillerie. 8 Augustus tot luitenant-kolonel bevorderd woonde hij den Tiendaagschen Veldtocht bij en verwierf de M. Willemsorde; later kreeg hij het bevel over de tweede divisie der reserve-batterijen. 1 Jan. 1839 werd hij tot kolonel, commandant van het 1e bataljon veldartillerie bevorderd. Later stond hij aan het hoofd van het 1e regiment artillerie te Maastricht tot 21 Dec. 1843 op welken datum hij bevorderd werd tot generaal-majoor, directeur in de 1e artillerie-directie te 's Gravenhage. Bij de reorganisatie van 1852 werd St. op 8 Sept. benoemd tot inspecteur van het wapen met den rang van luitenant-generaal; 30 Sept. d.a.v. volgde zijn benoeming tot lid van de Commissie van Inspectie voor het militair onderwijs en 14 Jan. 1853 tot lid van het Comité van Defensie. 18 April 1855 werd hij op pensioen gesteld. Hij was een zeer bekwaam, wetenschappelijk ontwikkeld officier, die zich ook voor het personeel en zijne belangen zeer veel moeite gegeven heeft.

Zie: Kuypers, Gesch. der Nederl. Artillerie IV, 292-295; Mil. Spectator 1859, 575-589.

Eysten