Nieuw Nederlandsch biografisch woordenboek. Deel 2

[Schonck, Everard Jan Benjamin]

SCHONCK (Everard Jan Benjamin), geb. te Hedel 1745, overl. te Nijmegen 13 Juni 1821; studeerde te Franeker, was van 1769-1781 rector der latijnsche school te Gorinchem, en werd in laatstgenoemd jaar in dezelfde betrekking naar Nijmegen beroepen. Zijn inaugurale oratie aldaar, Literas reipublicae optimum esse fulcrum werd op stadskosten in druk uitgegeven. Emeritus in 1816. Hij was een man van groote belezenheid, afkeerig van alle vertoon en geleerde praterij, den philologen van dien tijd zoo eigen. Deze aanstellerij is geestig door hem gehekeld in zijn Vermakelijke Slaatuintjes. Hij schreef: Vermakelijke Slaatuintjes onder het pseudoniem Eibesius (= E.I.B.S.) (Utr. 1775) (zie: v. Doorninck, Vermomde en Naamlooze schrijvers I, 161); Fabelen, Vertelsels, Hekeldichten en mengelingen door Eibesius (1779-86, 3 deelen); De Syrakusische vrouwen, Vertaling des 15en zangs van Theocritus, of de Vrouwen het feest van Adonis vierende (z. pl. 1780); De bonheurs uit de mode. Heldendicht (Haarl. 1799) in den geest van Pope's Rape of the Lock; Dichterlijk tafereel der lotgevallen van Nijmegens burgt, gezegt het Valkhof (Nijm. 1805); Lotgevallen van Nijmegens burgt, gezegt het Valkhof (Nijm.

[p. 1296]

1805); Nijmeegsch alzigt op den Hofberg, van ouds het Valkhof genaamd (Nijm. 1817); Wandeling over het Valkhof (Nijm. 1817); Nieuwe gedichten voor kinderen; met pl. (Nijm.); Het masker der wereld, naar het hedendaagsch tooneel geschetst. Proeve van zangstukken op de geboorte, het lijden en de verheerlijking van Jezus (Amst. 1807); Treurzang op het rampspoedig lot der stad Leyden, van den 12 Jan. 1807 (Nijm. 1807); St. Nicolaasvreugd, aan de Nederlandsche jeugd (Nijm.); St. Nicolaasgeschenk aan de jeugd (Amst.); Dankoffer aan den God van Nederland voor de verlossing van het juk der Fransche dwingelandij (Nijm. 1815); Schets van Nederlands rampen door de overstrooming der dijken veroorzaakt in Lentemaand 1784 (Nijm. 1784); De strijd der reuzen of de gestrafte heerschzucht (Nijm. 1788).

Voorts vertaalde hij uit het Hoogduitsch C.F. Gellerts Tooneelpoëzy (Gorinch. 1777); S. Gessners Dood van Abel (Nijm. 1783), en leverde velerlei bijdragen tot de Kleine dichterlijke handschriften in de Dichtvruchten van den vriendenkring: Kunst door Vriendschap volmaakter.

Aan het eind der Chronyk van de stad der Batavieren, uitg. d. In de Betouw (1784) 273 v.v. vindt men drie latijnsche lofdichten op Nijmegen van Pontanus, Goris en Smetius; door Schonck in het Nederlandsch vertaald.

Zie: J.B. Kan, Het 325-jarig bestaan van de Apostolische school, thans gymnasium te Nijmegen 42 en 43; Staats Everts, Mr. E.J.B. Schonck, benevens enkele zijner onuitgegeven gedichten in de Prov. Geld. en Nijm. Courant 5 Nov. 1893; S.G. van C(appelle) in Geld. Volksalm. 1851, 3.

van Schevichaven