dogmatisch calvinisme en streedt voor die richting met grooten ijver. Die overtuiging werd weldra zoo overwegend, dat hij geen afwijking toeliet. De waarde van eene andere opvatting dan de zijne erkende hij niet: hij verkondigde ‘de waarheid’ en wie daarvan afweek, was een ketter en moest vervolgd worden. Met deze overtuiging bezield twistte hij voortdurend met verschillende protestanten. De voornaamste strijd, dien hij voerde, is zeker die met Pierre Bayle (kol. 256). De aanleiding daartoe was zijn boek L'Accomplissement des Propheties ou la Délivrance prochaine de l'Eglise in 1686 uitgegeven; de inhoud werd bestreden o.a. door een anoniem geschrift: Avis important aux Refugiés sur leur prochain etour en France. Jurieu meende daarin de hand van Bayle te herkennen, en hoewel deze meermalen heeft ontkent de schrijver te zijn, en het ook thans op goede gronden wordt betwijfeld (Ch. Bastide in Bulletin Protest. Franc. 1907, 544) viel Jurieu hem zeer heftig aan; verschillende geleerden, theologen, Kerken, Synoden en zelfs de Staten mengden zich in den strijd, wat dan ook ten gevolge had, dat bij resolutie van de rotterdamsche vroedschap van 30 Oct. 1693 Bayle als professor werd afgezet. Jurieu's staatkundige overtuiging was overeenkomstig de opvatting van de fransche Hugenooten der 16e en begin 17e eeuw, in de zuidelijke provinciën ontstaan onder den indruk van den Bartholomeusnacht en verkondigd door François Hotman, Théodore de Bèze en anderen. Zij beschouwden den staat als gevestigd op een ‘bilateral contrat’ tusschen vorst en volk. De souvereiniteit berustte bij hen; immers de vorst is aangesteld in het belang van het volk en niet omgekeerd, zoodat
wanneer de vorst het geweten van het volk tiranniseert, het volk in zijn recht treedt en aan een ander het bewind kan opdragen. Volgens die opvatting verdedigde Jurieu de engelsche troonsverwisseling van 1688 en voorspelde hij het toekomstig aftreden van Louis XIV.
Tegen deze opvatting kwam de Avis important in verzet en toonde aan, dat dit beweren tot anarchie moest leiden en het recht tot oproer er door zou worden gewettigd. De beoordeeling van de inbezitneming van de engelsche kroon door prins Willem III was dan ook de voornaamste reden tot het vonnis, waarbij Bayle het professoraat werd ontnomen. Van 1685 tot 1696 is Jurieu voortdurend in strijd. Pierre Papin, de la Conseillere, Henri Basnage de Beauval, Phin Pielat, Samuel Basnage de Flottemanvelle, le Gendre, Elie Saurin, Pierre de Joncourt en anderen vervolgde hij allen wegens heterodoxie. Zijne beschuldigingen waren in zulke heftige bewoordingen, dat de Synode, die telkenmale op verzoening der partijen aandrong, daarin zelden slaagde, ja zelfs, o.a. in den strijd tusschen hem en Elie Saurin genoodzaakt was, ook uit vrees voor scheuring in de gemeente, aan beide partijen het zwijgen op te leggen onder bedreiging hen desnoods als predikanten af te zetten. Jurieu schreef veel en sprak met overtuiging; zijn gehoor sleepte hij mede. Tot ernstig onderzoek zijner bewijsgronden, mogen toen mannen als Bayle en Saurin bekwaam en bevoegd zijn geweest, het grootste gedeelte van zijn gehoor luisterde en .... geloofde.
Geschriften: Traité de la Dévotion (Quevilly 1675); Apologie pour la morale des Reformez, ou défense de leur doctrine touchant la justification, la persévérance des vrais Saints (Quevilly 1675); Traité de la puissance de l'Eglise, dans lequel on découvre la source de cette puissance etc. (Quevilly
Auteursrecht onbekend