in de levende talen ook oefenend in het latijn en grieksch. De verbeterde toestand van zijn vader deed hem besluiten het onderwijs te
verlaten en zich tot predikant te bekwamen; alzoo werd hij 23 Mei 1853 als student in de theologie aan de utrechtsche hoogeschool ingeschreven.
Maar zijne bestemming lag op een ander gebied. In 1855 ontving hij, door tusschenkomst van een oudleerling te Montfoort, een aanbod om gouverneur der kinderen en particulier secretaris te worden van den consul-generaal Ruyssenaers in Egypte. De laatste titel trok Anslijn aan en, na overleg met zijne ouders, ging hij in Juni naar Egypte. Ruyssenaers en Ferdinand de Lesseps, dien hij in 1856 leerde kennen, lieten hem hard werken en hij werd beider vriend en vertrouwde. Zoo werd hij achtereenvolgens kanselier, vice-consul, consul en na Ruyssenaers' vertrek consul-generaal en diplomatiek agent. De khedive Ismaël Pacha schonk hem zijn vertrouwen. Toen 11 Juni 1882 de arabische bevolking te Alexandrië de christenen vermoordde, had A. het behoud van zijn leven aan de trouw van twee inlandsche bedienden te danken. Zijn gezin (hij was gehuwd met eene engelsche, miss F. Grimmoud, die hem 5 dochters schonk) had hij reeds in April naar Europa ingescheept. Toen eene maand later het door de weinige Europeanen verlaten Alexandrië door de engelsche vloot gebombardeerd werd, bevond A. zich met eenige vrienden op een stoomboot en was hij getuige van het verbranden van een stadsdeel door de Arabieren, waarbij zijn huis en inboedel een prooi der vlammen werden. Wel bekwam hij van de egyptische regeering eene schadeloosstelling, doch zijne sedert 1855 met zorg verzamelde souvenirs en documenten waren verloren gegaan. Daar zijne vrouw na het gebeurde niet weder naar Egypte
wilde terugkeeren, en de Lesseps hem, voor het geval hij dat land wilde verlaten, de eerst-openvallende plaats van administrateur der Suez-maatschappij had toegezegd, herinnerde hij hem aan deze belofte en vekreeg hij in 1884 zijne benoeming, daarop van onze regeering het gevraagd eervol ontslag. In zijne nieuwe betrekking toonde hij weder zijn waarde. Bij de veelvuldige zendingen in Egypte, welke de Lesseps zijn zoon Charles toevertrouwde en die aanleiding gaven tot belangrijke overeenkomsten tusschen het egyptische gouvernement en de maatschappij, verzocht Charles Anslijn steeds hem te vergezellen.
Hij is na een lang en smartelijk lijden overleden. De Wereldkroniek gaf bij zijn dood van hem een portretje.
Zie: Alkmaarsche Courant no. 22 van 1905.
Bruinvis
Auteursrecht onbekend