Stormen en stilten

[p. 73]

Tivoli Kopenhagen

De Deense meisjes hebben warme monden,
waarmee zij onder de gepoetste maan
van Kopenhagens kermis staan
te wachten tot hun vruchtvlees wordt geschonden.

En mannenogen reiken naar de ronde
weelde van hun geschapenheid en gaan
tastende uit het zichtbare vandaan
en blijven rusten in de levensgronden.

De kermis raast, de gokkers gooien
munten als witte schijven vuur,
en in het achterland rukt de natuur
de tralies los van alle kooien,
opdat de lichamen hun kracht verstrooien
in de verlatenheid van het azuur.