Verwarde hof

[p. 3]

Aan den Konst-voedende S^r. Marten Kretser,
Gewezenen regent van de schouburgh tot Amsterdam, in den jare 1647.

MYn Heer en Vrient,

Den doorluchtigen Plutarchus vermaant ons wel te recht, dat wy zullen arbeyden, om de eere waardig te worden; maar ons niet en behooren te verstouten de zelve te beloopen. Willende daar mede te kennen geven, dat die weynig begeerend is, weynig zal ontbreken. Waar by wy geleert worden, de vermetelheyt te schouwen, en het vernoegen aan te nemen. Naar welkers betrachting, hebben wy in dezen meer gearbeyt door lust en vernoegen, dan om eer, in achting nemende de woorden van den Poëet Terentius, daar hy zeydt: Zoekt niet meer te bemachtigen, als gy

[p. 4]

kunt bejagen. Ons daar door vermanende: dat wy ons zelven niet en moeten betrouwen, ofte toeschrijven, 't gene in elks oordeel bestaat: 't welk ook Titus Quintius schijnt te bevestigen, als hy zeydt: Overweegt uwe zaaken rijpelijk, op dat gy niet en doet, het gene gy namaals niet en zond wenschen gedaan te hebben. Zeer wel passende op de spreuke: Verzint, eer gy begint.

Dit overwogen hebbende, zullen wy U.E. met ongedekte hoofden dissen, op den Dis van reeden (daar U.E. wel waardig zijt de voorzittende plaatse te bekleeden) de eelste vruchten der harssenen van den grooten Spaanschen Poëet Lope de Vega Carpio, dieze in geen kleyn aanzien hebben gebracht by den grootsten Stafdrager van Europa, die de zelye zoo gekoestert heeft, datze bekent en geroemt zijn in al de redelijkste deelen der werelt, daarze my, noch onkundig zijnde, door het gehoor zoo vervoert, en doorgrieft hebben, dat ik my heb derven verstouten, dien godt der Poëeten op de hielen te volgen, om my te oeffenen in de eygenschappen zijner wijsheden, ende eyndelijk door den Heere Barokus zoo veel te wege gebracht, dat hy de zelve heeft hervormt, en ik gestelt

[p. 5]

in Nederduytze vaarzen; op datze onze Konst-lievende (doch voornamelijk U.E.) mochten smaaken en behagen; op dat wy hier door mogen genieten, het gene andere genooten hebben: En om deze genieting te bemachtigen, heeft het ons gedocht dit werk U.E. op te dragen, die een Voesterheer, en lief hebber onzer Zangeressen zijt, en alreede de handen aan de gareelen van Apollo geslagen hebt. Wilt dan deze vruchten, om U.E. waardigheyt, en onzen yver, zoo koesteren en streelen, datze haren gewijden met laage dankbaarheyt bedanken, en met haar eer, eeren den genen, die haar de cere heeft waardig gemaakt; verhope dat de zelve my aan U.E. zoo zullen verplichten, dat ik my mach toeschrijven de bynaam van

U.E.

verbonden vrient

Leonard de Fuyter.

t' Amsterdam, in den jare 1656.