Den eerelycken pluck-voghel
(1677)–Livinus van der Minnen–
Auteursrechtvrij
[pagina 269]
| |
Hy was bevreest dat Man en Vrouw
Den eenen d'ander herten souw.
2. Wy liepen datelyck naer't huys,
Van waer wy hoordẽ dit gedruys,
Ick vrongh de messen uyt hun handt
Foey seyd' ick Lemmen 't is een schandt,
Ick hoor dat ghy u Vrou al slaet,
Peyst eens hoe leelyc dat dat staet,
Gy drinckt u sat gelyck een pry,
En doet noch sulcken fieltery.
3. Ick gingh daer 's morgens weer naer toe,
Ick seyd' soey Lemmen, foey, wel hoe,
Hoe leefdy soo in haet en nyt
Met Lys die gy soo hebt gevryt?
Ghy hiet haer eerst myn Koningin,
Nu sou 't wel zyn ghy Duyvelin,
Peyst op de liefde die gy droeght,
Als g'eerst op Lys u oogen sloegt.
4. Al dat krackeel spruyt uyt den Tap
En uyt u groote dronckenschap,
En 's morgens als gy nuchter zyt
En weet gy niet wat g'hebt gheseydt,
En némt om Godts-wil uwẽ keer
Naer d'Herrebergẽ soo niet meer,
En gy sult zyn den besten Man
Die Vrouw oft Vryster hebben kan.
5. En Lemmen beterden hem seer,
| |
[pagina 270]
| |
Hy'n peysden op geen Herbergh meer,
Den Man die gaet nu naer de Kerck,
En sit dan neerstig op syn werck
Noch hy en raest naer Brandewyn
Och neen den Man is nu soo fyn,
Ost hy gesift waer door den trap,
Hy'n peyst niet eens meer op den Tap.
6. Eerst sat hy in den Brandewyn,
En dronck hem sat ghelyck een Swyn,
Hy goot heel ftoopen Bier in't vel,
En seyd' myn Buyck-leer reckt seer wel,
En viel syn Vrou het minsten uyt,
Soo touden hyse stracks de huyt,
Noyt dagh dat hy haer niet en sloegh,
Soo dat sy staegh blauw ooghen droegh.
7. Nu sit hy neerstigh op 't Getou
Het is een blydtschap voor de Vrouw,
Haer dunckt dat s'is in't Paradys
Om dat sy met hem leeft in Pys:
't Gelt dat hy in den dranck verdé
Daer koopt hy nu wat huspot mé
En nu hy d'Herreberg quitteert,
Heeft Lemmen al dat hy begeert.
Siet eens wat een grooten goet’
Dat een goey vermaningh doet.
|
|